België heeft de World Hockey Player of the Yearbeste in de rangen: Antwerpenaar Arthur Van Doren, nog altijd maar 23 jaar. Sport/Voetbalmagazine sprak met hem over zijn transfer naar Bloemendaal, zijn avontuur in India en de ambitie van de Red Lions.
Arthur Van Doren over…
… zijn transfer naar het Nederlandse Bloemendaal:
‘Ik ben heel lang bij Dragons gebleven omdat ik de club iets wilde teruggeven voor de kansen die ik als jonge gast heb gekregen. Ik sta sinds mijn vijftiende in de eerste ploeg, maar na acht jaar was het tijd voor iets anders. Weg uit mijn relatieve comfortzone – in en rond Antwerpen – om me in een nieuwe competitie en een ander land verder te ontwikkelen. Ik wil opnieuw getriggerd worden, waardoor ik nog meer uit mezelf kan halen. Na de Spelen in Rio heb ik een jaar sales gedaan in het bedrijf van mijn vader (Eurodal, dat industriële vloerplaten produceert, nvdr). Een nuttige ervaring, maar ik merk dat ik nog te veel uit het hockey wil halen.’
… zijn avontuur in India:
‘Hockey is in India de nationale sport, spelers worden er op handen gedragen. De acht buitenlanders per team moeten het niveau van de competitie en de Indiase spelers opkrikken. Een schitterende ervaring. Er was niet veel te beleven in de stad waar wij speelden (Lucknow, om en bij de 2,8 miljoen inwoners, nvdr), maar we zijn in die zes weken India rondgevlogen. Een land van enorme contrasten, met heel respectvolle mensen. Wie daar goed kan hockeyen, heeft een mooi leven. Ik zou volgend jaar heel graag teruggaan.’
… de Red Lions:
‘Toen we aan dit project begonnen, hebben we vaak boven de verwachtingen gepresteerd én van toplanden gewonnen. Alleen verloren we in de finale vaak van teams die meer geslepen waren en verder in hun ontwikkeling stonden. Niemand verliest graag, maar als dat van een beter team is, dan kun je dat sneller plaatsen en verdergaan. In Rio verloren we echter van Argentinië, een team dat niet beter was, maar vooral naar zijn kwaliteiten en realistischer speelde. Maar we hebben ook al finales gewonnen: 6-1 tegen Duitsland, in de kwalificatieronde van de Hockey World League in Zuid-Afrika. We groeien verder en merken dat de ambitie binnen het team zó groot is dat een grote titel niet kan uitblijven. De verloren finale in Rio zal altijd wel een beetje pijn doen, maar het maakt ons alleen maar ambitieuzer. En we hebben nog iets om naar uit te kijken. Ik denk dat de waarden en normen die wij als team uitstralen, ook wel worden gesmaakt door de buitenwereld. Anderhalf miljoen kijkers op Sporza voor de finale, ongezien voor hockey.’
