Gianluigi Buffon wordt veertig. In Sport/Voetbalmagazine komt de Juventusdoelman nog eens terug op de pijnlijke uitschakeling voor het WK in Rusland. Al sluit hij een terugkeer als nationale nummer één niet helemaal uit…
Na de uitschakeling van Italië in de WK-barrages tegen Zweden kondigde Buffon zijn afscheid aan bij de nationale ploeg. Later zei hij op de vraag of het EK 2020 nog een doel is: ik sluit niets uit. Wat is het nu?
Buffon: ‘Ik weet zelf niet meer wat ik op die vraag moet zeggen. Stop ik, stop ik niet? Ik voel me een soldaat in dienst van mijn club en mijn land. Het algemeen belang vond ik altijd op de eerste plaats komen, boven mijn eigen belang. Dat is mijn visie op mijn werk. Waarschijnlijk stop ik, maar blijf ik ter beschikking van mijn club en de nationale ploeg.
‘Ik heb gezegd wat ik te zeggen heb. Een man van 40 heeft de plicht plaats te maken voor anderen. Ik weet goed genoeg dat ik voor anderen de weg kan blokkeren, en dat wil ik niet. Met die stellingname toon ik respect voor anderen.’
Magie
De legendarische Italiaanse keeper erkent dat het missen van het WK zeer hard aankwam. Te meer omdat het zijn zesde WK-deelname op rij zou zijn, niemand heeft hem dat ooit voorgedaan. ‘Dat was een record geweest waar ik enorm trots op zou zijn, een bekroning van een mooie carrière die ten einde was gekomen’, aldus Buffon. ‘Maar wat me meer pijn doet, is dat ik niet naar dat WK kan met deze spelers van wie ik er met een aantal al tien, elf jaar samen speel. Met wie ik al eens wereldkampioen ben geworden en met wie ik dit laatste geschenk wilde delen: nog een keer een maand samen doorbrengen en de gevoelens die daarbij horen te delen.
‘Want het sociale aspect bepaalt veel. Tijdens zo een toernooi daalt er een soort magie neer over het land. Ik weet dat, omdat ik het als kind zelf meegemaakt heb. Plots kwamen supporters van Juventus, Inter en Napoli samen op straat en werden één.
‘Ook daarom zal ik tot mijn laatste dag spijt hebben dat we ons niet geplaatst hebben voor het WK. We hebben een generatie kinderen de kans ontnomen om tijdens het WK kippenvel te krijgen en samen emoties te beleven. Het ergste moet nog komen, in juni.
‘Ik hoop dat ik, wanneer de openingswedstrijd op gang wordt gefloten, met mijn snorkel al diep onder water zit, en anderhalve maand niet meer boven water kom. Dat wil ik pas opnieuw doen wanneer de finale afgefloten is. Jij lacht, maar dat is waar ik van droom.’
Toekomst
Hij blijft wel geloven in de toekomst van de Squadra, maar legt tegelijkertijd de vinger op de wonde. ‘Meestal komen we na een tegenslag sterk terug. We speelden een afschuwelijk WK, en twee jaar later stonden we in de finale van het EK. Ook het WK 2014 was slecht, maar op het volgende EK gingen we er pas na penalty’s uit tegen Duitsland.
‘Ons DNA is niet veranderd, de inzet en strijdlust is er ook nog, maar wanneer het talent ontbreekt, volstaat dat niet. Tot een jaar of tien geleden hadden we spelers als Roberto Baggio, Alessandro Del Piero, Andrea Pirlo nog. Spelers die de sleutel hebben om kampioen te worden. Nu niet meer. Dat is een zware handicap.’
Walter Mayr
