Samuel Bastien (21), opgeleid bij Anderlecht, werkte zich dit seizoen op tot titularis bij Chievo Verona. Sportief heeft hij het er naar zijn zin, buiten het veld blijkt zijn nieuwe omgeving niet de meest stichtende.
Niet enkel het Belgische voetbal kampt met een racismeprobleem. In Italië is het al langer een fenomeen waar ze geen vat op krijgen. Zo mocht ook Samuel Bastien ervaren. En niet enkel binnen de krijtlijnen van een voetbalveld…
Verona is een van de meest racistische steden van Italië
Bastien in Sport/Voetbalmagazine: ‘Oerwoudgeluiden, ‘negro di merda‘… Ik probeer er niet te veel op te letten, want ik wil me niet slecht voelen wanneer ik voetbal. Maar dat racisme doet zich niet alleen in het voetbal voor. Je kunt er hier niet naast kijken. Verona is een van de meest racistische steden van Italië. Wanneer ik naar de supermarkt ga, zie ik de mensen kijken, zo van: “Wat doet die hier?”
‘En gisterenavond nog ging ik met vrienden iets eten. Ik betaalde met enkele biljetten van 50 euro en de ober checkte in een machientje of ze wel echt waren. Net voor mij had een blanke met een biljet van 100 euro betaald en controleerde men dat niet. Kinderen met een donkere huidskleur krijgen het hier hard te verduren op school.
‘En enkele maanden geleden werd een gekleurd meisje geweerd bij de audities van The Voice, nog voor ze op tv zou komen. Men zei haar vlakaf: “Geen zwarten in de uitzending.”
Mpoku zijn vrouw werd uitgescholden op straat
‘Ik weet dat racisme ook in België een thema is, dat Paul-José Mpoku ertegen in opstand gekomen is. Hij heeft ook in Verona gewoond, zijn vrouw werd uitgescholden op straat.’
Bezorgd
De opgang van extreemrechts in Italië baart hem zorgen. ‘Ik ben hier slechts een passant, maar ik ben ongerust voor de komende generaties, want het gaat de verkeerde kant uit’, aldus de 21-jarige Belg.
In Sport/Voetbalmagazine vertelt de bij Anderlecht opgeleide maar doorgestuurde middenvelder trouwens voor het eerst over zijn roots. Samuel Bastien is zelf zwart, maar zijn beide ouders zijn blank. Dat zit zo: ‘Het zijn mijn adoptieouders. Maar ik beschouw hen als mijn echte ouders.
‘Toen ik twee maanden oud was, ben ik geadopteerd. ik heb daar in de pers nog nooit over gesproken. Ik ben geboren in België, uit Congolese ouders. Zij hebben me in de steek gelaten en zo ben ik in een ander gezin terechtgekomen. Mijn adoptieouders hebben drie kinderen: een uit Ethiopië, een uit Haïti en ik.
‘Er zijn contacten geweest met mijn biologische ouders, maar ik heb hen nooit gezien. Van mijn biologische familie heb ik alleen een grootmoeder eens ontmoet.
‘Het is wel zo dat ik bepaalde dingen zou willen weten. Zo zou ik bijvoorbeeld weleens een simpele foto willen zien van de vrouw die me op de wereld gezet heeft. En op een dag wil ik naar Congo, het land zien waar mijn roots liggen.’
Lees het volledige interview met Samuel Bastien in Sport/Voetbalmagazine van woensdag 14 maart.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier