Arsène Wenger kan zondag, in de finale van de ligabeker tegen Manchester City, een gat in zijn palmares opvullen.
Arsenal en die ligabeker, tegenwoordig de Caraboa Cup: het is geen goed huwelijk. Naast twee keer winst immers ook vijf verloren finales. Geen slechte cijfers, maar als u weet dat de club dertien keer de FA Cup won en daar twintigmaal de finale haalde, is er toch een opvallend verschil.
Meer zelfs: Arsène Wenger won zeven FA Cups (waarvan drie in de voorbije vier jaar) en nog niet één ligabeker, hoewel hij al sinds 1996 aan de slag is bij de Londenaars. Zijn twee finales, in 2007 tegen Chelsea en in 2011 tegen Birmingham City, gingen allebei verloren. Zondag krijgt hij een nieuwe kans, tegen Manchester City.
Beide clubs zitten niet meer in de FA Cup. In de wetenschap dat de Gunners nationaal al lang zijn uitgeschakeld voor de titel, én dat in de Europa League ploegen als Atlético, Borussia Dortmund of Leipzig ook nog het pad kunnen kruisen als Östersunds voor de bijl gaat, kan het zondag misschien de enige dag zijn waarop een prijs wordt behaald.
Arsenal moet het tegen City wel doen zonder Lacazette, geopereerd aan de knie, en middenvelder Mkhitaryan, die dit seizoen al in de ligabeker voor Manchester United speelde en daarom cuptied is. Nu ook Alexis Sánchez er niet meer is, scheelt dat offensief toch een en ander.
Voor een strijd om de titel tellen de Gunners al jaren niet meer mee. De strijd om Noord-Londen zijn ze stilaan ook aan het verliezen: van zijn laatste tien competitieduels tegen Tottenham kon Wenger er slechts drie winnen, van de laatste acht zelfs amper één. Tottenham, met Kane en Delle Alli, is jong en sexy, Arsenal lijkt de rol te lossen. Zeker als de Spurs straks het eigen vernieuwde White Hart Lane betrekken.
Dat verlies van terrein leidde de voorbije maanden tot interne discussies. Wengers hoofd leek op het kapblok te belanden, maar uiteindelijk gebeurde dat niet: eind mei tekende de Fransman voor twee seizoenen bij. Achter de schermen bewoog het echter fel en deed Arsenal enkele opgemerkte transfers. Van FC Barcelona kwam Raul Sanllehi, jarenlang de rechterhand van de laatste voorzitters van Barça ( Laporta, Rossell, Bartomeu). In de Catalaanse hoofdstad was de Spanjaard, ex-Nike, directeur voetbal. Niet dat hij spelers scoutte, hij rondde wel zakelijk de deals af. Directeur voetbal is Sanllehi in Londen niet – zo veel fierheid heeft Wenger wel -, maar hij werkt er nauw samen met de Fransman.
Een tweede opvallende transfer is die van Huss Fahmy, weggehaald bij wielerploeg Sky. Een jurist, die samen met Sanllehi de internationale contracten zal afronden. En een derde opvallende transfer is die van Sven Mislintat. Een scout, maar niet zomaar eentje. Hij is de man die veel jong talent opspoorde voor Borussia Dortmund: Aubameyang, Dembélé, Lewandowski en Kagawa. Net als Sanllehi moet Mislintat Arsenal internationaal een bredere visie geven.
