FC Barcelona komt de laatste weken niet meer naar buiten als een eenheid, maar als een verdeelde club. Voorzitter Josep Bartomeu staat op de brandstapel en de spelers dragen alleen maar extra hout aan. Terugblik op een iets te hete zomer aan de Costa Brava.
Deportivo Alavés – FC Barcelona 0-2. Twee doelpunten van Lionel Messi. De Spaanse competitie is twee speeldagen ver en bij Barça lijkt het business as usual. Maar het plaatje klopt niet helemaal. Want zijn eerste goal viert de Argentijn haast niet. Bij de tweede kan er nauwelijks een flauw lachje richting assistgever Paco Alcácer vanaf. Uit zijn hele lichaamshouding valt af te lezen dat de nummer 10 niet écht blij is. En dat is een slecht teken. Want als ze bij FC Barcelona voor één ding moeten zorgen – zo weten ze er sinds Pep Guardiola – dan is het dat Lionel Messi tevreden is. En dat is hij niet. Op voetbalvlak valt hem niets te verwijten: hij loopt, biedt zich aan, zet druk, dribbelt, passt en scoort. In de competitieopener thuis tegen Real Betis schoot hij nog drie keer op de paal. Maar zijn lach, neen, die zit ergens diep weggestopt in zijn baard.
De laatste keer dat hij erbij liep alsof ze zijn favoriete pizzeria hadden gesloten, was in januari 2015. Luis Enrique herinnert het zich nog alsof het gisteren was. De coach, in het begin van het seizoen 2014/15 aangesteld door voorzitter Josep Bartomeu, had een rotatiesysteem ingevoerd. Dat was volgens hem noodzakelijk om het hele seizoen op drie fronten te blijven strijden. Maar zo zag Messi het niet. Op de bank zitten voelde voor hem als een ondraaglijke straf. Dan zat hij te mokken als een kind dat zijn favoriete speeltje verbrijzeld zag onder de voet van een pestkop. En die pestkop was Luis Enrique. Toen hij midden januari zijn vijfde Gouden Bal in ontvangst kwam nemen en er op het gala in het Zwitserse Zürich een filmpje getoond werd waarin zijn coach hem lof toezwaaide, zag de wereld hoe het gezicht van Messi vertrok en bleek werd. Het leek wel of hij bij het zien van zijn trainer een gevoel van walging nauwelijks kon onderdrukken.
Het conflict tussen de twee zou geëscaleerd zijn, ware het niet dat Bartomeu toen tussenbeide kwam. De voorzitter koos partij voor zijn vedette en praatte in op Enrique: Messi moest áltijd spelen. Zo geschiedde en op het einde van het seizoen kon Barça drie bekers in zijn trofeekast zetten: het was de beste in de Champions League, de Spaanse competitie en de Copa del Rey. In juni werd Bartomeu dan ook herverkozen als voorzitter van de club. Iedereen tevreden, alles peis en vree.
Niet meer geloofwaardig
Ondertussen zijn we twee jaar later. In het seizoen volgend op de treble pakten de azulgrana nog eens de titel en de beker, maar zagen ze met lede ogen hoe de Champions League gewonnen werd door het Real Madrid van Zinédine Zidane en Cristiano Ronaldo. Vorig seizoen zagen de Barçasupporters knarsetandend hoe eerst de titel en daarna de ‘beker met de grote oren’ op de Plaza de Cibeles in de hoofdstad gevierd werden. De Copa del Rey was een magere troostprijs aan de Costa Brava.
Het was duidelijk: er moest iets gebeuren. De opvolger van Luis Enrique werd gevonden in de figuur van Ernesto Valverde, maar op concrete inkomende transfers was het wachten tot midden juli, toen een zekere Nélson Semedo tekende. Hoewel er voor de Portugese rechtsachter maar liefst 30,5 miljoen euro werd neergeteld, was zijn komst niet van dien aard om de handen van de socios op elkaar te krijgen. Die gingen er ondertussen ook van uit dat Messi een contractverlenging ondertekend had. Dat had Bartomeu immers zelf gezegd en de voorzitter herhaalde dat eind juli nog eens in een radioprogramma op ESPN: ‘Hij ondertekende het contract wel degelijk een paar dagen geleden, maar we zouden de nieuwe verbintenis en het project voor de komende vier jaar graag nog eens officieel voorstellen. Dat gaan we doen na de tournee door de Verenigde Staten.’ Een leugen, zo bleek achteraf. Messi reisde vorige week naar Argentinië af voor de internationale break zonder dat hij zijn krabbel gezet had. Bartomeu kwam niet meer op de zaak terug, maar het is duidelijk dat het zijn geloofwaardigheid een serieuze knauw gegeven heeft.
Ik heb mijn contract nog niet vernieuwd. En dat is een scenario dat ik me drie jaar geleden niet kon voorstellen
Het is maar één van de ongelukkige uitspraken die de afgelopen weken uit de mond van een bestuurslid van Barcelona rolden. Vicevoorzitter Jordi Mestre kent er ook wat van. Begin mei verkondigde die al dat de vernieuwing van het contract van Messi ‘in de laatste rechte lijn’ zat. Midden juli verklaarde hij dan weer met de grootste stelligheid dat Neymar ‘200 procent zeker’ bij Barcelona zou blijven. En dan was er nog het akkefietje rond sportief directeur Pep Segura. Die zei na de met 1-3 verloren heenmatch in de Spaanse supercup: ‘De fout en de owngoal van Gerard (Piqué, nvdr) hebben de wedstrijd beslist.’ Sergio Busquets zette Segura een paar dagen later op zijn plaats: ‘Daar ga ik niet mee akkoord. We verloren niet alleen daardoor. Real heeft gewoon goed afgewerkt. Je verliest een wedstrijd nooit door één spelfase. Dat is niet de beste manier om het uit te drukken, en zeker niet binnen deze club.’ Piqué zelf, die ooit voorzitter van Barcelona wil worden en zich volgens sommigen ook al zo gedraagt, suste de gemoederen en sloot de zaak snel af.
Zelf was de verdediger immers ook even onder vuur komen te liggen toen hij op 23 juli op zijn Twitteraccount een foto postte van hem en Neymar met daaronder het opschrift: ‘Se queda‘. Hij blijft. Het bericht werd onmiddellijk duizenden keren geretweet, en in de media ontstond – op basis van die twee woordjes – de teneur dat Neymar eerder zou blijven dan zou weggaan. Twee weken later, toen de transfer naar PSG rond was, moest Piqué schoorvoetend toegeven dat hij op dat moment eigenlijk al wist dat de Braziliaan zou vertrekken, maar dat het eerder een uiting van hoop was. Een ongelukkige en misleidende uiting dan wel. Ondertussen is duidelijk dat de tweet de verdediger tot het einde van zijn dagen zal achtervolgen.
Twijfels over de toekomst
Power to the players, is de leuze van Gerard Piqué op zijn Twitterprofiel. De man van Shakira staat bekend als iemand die zijn hoofd niet alleen gebruikt voor het wegkoppen van ballen. Hij verdient miljoenen met zijn eigen bedrijfje Kerad Games en heeft over alles een mening. Ook over de media. Die zijn volgens hem overbodig, omdat spelers rechtstreeks met hun fans kunnen communiceren via Twitter en andere kanalen. Power to the players, de macht ligt bij de spelers.
Maar ook bij FC Barcelona zijn het, met het verglijden van de jaren, steeds meer de spelers geworden die de plak zwaaien. Waar het onder voorzitter Joan Laporta en coach Pep Guardiola nog duidelijk was wie de lijnen uitzette binnen de club, is de balans onder eerst Sandro Rosell en later Bartomeu helemaal overgeheld naar de spelers. Tekenend in dat verband was een zinnetje uit het interview dat Andrés Iniesta onlangs gaf aan El País. U weet wel, Iniesta, de man voor wie het woord ‘deugdelijkheid’ lijkt te zijn uitgevonden: nooit een onvertogen woord, onberispelijk naast het veld, een genie op de mat. Gesmeed en gekneed door de club is hij een van de laatste uithangborden van het instituut. Er werd hem gevraagd: moest je je als kapitein plooien naar de manier waarop Valverde het voetbal zag? Zijn antwoord: ‘Ja, maar… De spelers die hier al zo lang zijn, zien het voetbal op een bepaalde manier en dat weten alle trainers.’ Kortom, de anciens – Messi, Piqué, Busquets en Iniesta – bepalen hoe er gevoetbald wordt. ‘Natuurlijk moet een coach zijn persoonlijkheid en zijn ideeën inbrengen. En van Valverde weten we dat zijn ploegen heel herkenbaar spelen, dus we hopen dat dat hier ook zo zal zijn’, deed Iniesta nog een poging om een en ander te nuanceren.
In hetzelfde interview deed de 33-jarige middenvelder nog een opmerkelijke uitspraak. Voor het eerst twijfelde hij openlijk over zijn toekomst bij Barça. ‘Eigenlijk heb ik mijn contract nog niet vernieuwd… Ik word veel zaken gewaar die ik niet kende, maar waarvan ik denk dat ze normaal zijn. Het is een scenario dat ik me drie jaar geleden niet kon voorstellen… Laat ons zeggen dat ik nadenk over mijn toekomst, terwijl ik dat vroeger niet deed.’
Als we een boodschap willen sturen naar het bestuur, dan zullen we dat wel intern doen. Daar hebben we de sociale media niet voor nodig
Net als Messi lijkt Iniesta even de kat uit de boom te willen kijken alvorens zijn handtekening onder een nieuw contract te zetten. Dat twee van de vaandeldragers voorlopig niet bijtekenen, is geen reclame voor het huidige bestuur. Het transferbeleid is al jaren een veelbesproken item bij Barça. In de zomer van 2016 werd goed 122 miljoen euro uitgegeven voor André Gomes (35 miljoen), Paco Alcácer (30), Samuel Umtiti (25), Lucas Digne (16,5), Jasper Cillessen (13) en Denis Suárez (3,25). Alleen de transfer van Umtiti was een schot in de roos, de anderen konden zich niet of nauwelijks doorzetten. En ook de miscasts van de jaren daarvoor zijn niet meer op één hand te tellen: Arda Turan (34 miljoen euro), Aleix Vidal (17), Thomas Vermaelen (19), Jérémy Mathieu (20), Douglas (4), Bojan Krkic (13)… De komst van Luis Suárez en Neymar maakte veel goed, maar zelfs mét die twee werd FC Barcelona de laatste twee seizoenen telkens in de kwartfinales uit de Champions League geknikkerd… Wat zal het nu worden zónder de Braziliaan?
Normale foto’s
Hoe je het ook draait of keert, het vertrek van Neymar is een serieuze aderlating voor Barcelona. Bartomeu had gehoopt, zo verklaarde hij achteraf, dat Neymar voor eeuwig bij Barça zou blijven. Er was wel een man overboord, maar het schip zou blijven drijven, zo bezwoer de voorzitter: ‘Het zal dit seizoen niet gaan over de drietand, maar over het team. Met de 222 miljoen euro kunnen we nu nieuwe spelers aantrekken. Maar we zullen daarbij niet over één nacht ijs gaan. We zullen het investeren in spelers en in de club – het geld zal niet volledig naar transfers gaan.’
Mocht Bartomeu’s neus langer worden bij iedere leugen, hij zou er ondertussen zijn was aan kunnen ophangen. Want uiteindelijk gaf Barça ‘slechts’ 192,5 miljoen euro uit aan nieuwe spelers, maar als je weet dat de club tot de transferdeadline krampachtig probeerde om Philippe Coutinho over de streep te trekken, dan weet je dat de 222 miljoen euro ruimschoots overschreden zou worden. Alweer gezichtsverlies voor de voorzitter.
Dat gezicht kreeg ook op dinsdag 22 augustus een rake klap te incasseren. Enkele uren nadat de club een persbericht de wereld instuurde dat het een rechtszaak had aangespannen tegen Neymar wegens contractbreuk, postte Messi een foto op zijn Instagramaccount. Daarop: Luis Suárez, Neymar en hijzelf. Alle drie waren ze aanwezig op een verjaardagsfeestje voor Davi Lucca, het zoontje van de Braziliaan, in Barcelona. Messi zette als onderschrift: Volvió. Hij keerde terug. Een plaagstoot naar Piqué, die trouwens, net als nog meer basisspelers van Barça, ook op het feestje was. Neymar postte eveneens een foto, met onder meer Piqué, Suárez, Messi, Dani Alves en Ivan Rakitic. Opschrift: Amigos. Vrienden.
Mocht Bartomeu’s neus langer worden bij iedere leugen, hij zou er ondertussen zijn was aan kunnen ophangen.
In de bestuurskamer van FCB zal er ongetwijfeld gevloekt zijn toen die beelden verschenen. De Spaanse media zagen er een revolutie in van de spelers tegen de directie. Piqué, alweer hij, trachtte het brandje te blussen: ‘Het is toeval. De club daagde Neymar voor de rechtbank, maar wij waren al op dat feestje en we waren nergens van op de hoogte. Het zijn normale foto’s. Neymar is een ex-ploegmaat, maar onze vriendschap met hem blijft intact en het zou er nog aan mankeren mochten we dat niet mogen laten zien met een foto. Als we een boodschap willen sturen naar het bestuur, dan zullen we dat wel intern doen. Daar hebben we de sociale media niet voor nodig. Dit werd allemaal uit zijn context gerukt.’
Motie van wantrouwen
Vorige vrijdag, op 1 september, presenteerde Agustí Benedito zich in de kantoren van Camp Nou. De 53-jarige ondernemer, die zich in 2010 én in 2015 zonder succes kandidaat stelde voor het voorzitterschap, kwam er zijn motie van wantrouwen tegen de huidige directie van de club officieel maken. Hij vindt dat Bartomeu ‘aan het doorslaan is’ en dat Barcelona zich door hem ‘in een ernstige crisis bevindt, zowel sociaal, economisch als sportief’. Dat hij niet alleen staat met zijn mening, is nogal wiedes na het wanvertoon van de afgelopen maanden. Als Benedito tegen 22 september 18.000 handtekeningen verzamelt van socios die de motie van wantrouwen steunen, dan komt er een referendum.
Komen op die stembusgang 10.000 socios af van wie minstens twee derde de motie van wantrouwen bevestigt, dan moet het voltallige bestuur onmiddellijk aftreden. Zijn er niet genoeg stemmen tégen Bartomeu en co, dan mogen ze aanblijven.
In september wordt het gemiddeld nog 26 graden in Barcelona, maar in de bestuurskamer van FCB zal de temperatuur de komende weken ongetwijfeld hoger oplopen. En als Gerard Piqué binnenkort een foto tweet van hem en Bartomeu met als opschrift ‘Se queda‘, dan weet u hoe laat het is.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
