Welke lessen vallen er te trekken uit de 3-3 van de Rode Duivels tegen Mexico?

© Belga
Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

‘Ja, we waren kwetsbaar. Maar dat was de bedoeling’, zei bondscoach Roberto Martinez na de 3-3 van vrijdagavond. Het ging hem tegen Mexico niet om winnen, hij wilde een test van kwaliteit.

Toen Roberto Martínez een paar weken geleden op de redactie te gast was, verwonderde hij zich over de aanpak van de Belgische pers. Zelden oog voor het positieve, altijd vragend naar uitleg over wat er fout ging. Af en toe trok hij wel eens een wenkbrauw op, zeker tijdens de positief verlopen kwalificatiecampagne.

Na afloop van België-Mexico viel er veel te vragen, want eens te meer hadden zijn Rode Duivels zich heel kwetsbaar getoond. Dat Romelu Lukaku zich tot Belgisch topschutter aller tijden kroonde in een wedstrijd waarin hij soms heerlijke staaltjes van passeerbewegingen toonde, kwam niet aan bod. Radja Nainggolan, de pechvogel van het weekend met een scheurtje in de lies net op het moment dat hij een kans kon grijpen, wel. Kort. Dembélé, die in afwezigheid van Nainggolan, wel zijn kans kreeg, evenmin, terwijl die punten scoorde met een sterke invalbeurt. Neen, het ging, geheel terecht overigens, vooral over de defensie die zich alweer kwetsbaar toonde. Na Rusland, waar het ook 3-3 werd, en na Bosnië uit (3-4) slikten de Belgen alweer drie goals.

Marc Wilmots hoef je er de bek niet over open te breken. Wilmots kon tegen Wales op het EK niet rekenen op Vertonghen en Vermaelen en meteen lag heel zijn linkerkant op zijn gat. Gevolg: een uitschakeling.

Tegen Mexico konden de nationale ploeg niet rekenen op Alderweireld en Vertonghen. Kompany wordt in dat lijstje al niet meer vernoemd, het zegt veel over de quasi permanente onbeschikbaarheid van de aanvoerder. Hij keek uit naar wat de jonkies zouden brengen, zei Martínez vooraf. ‘Op een WK kan je ook niet de hele tijd op iedereen rekenen.’

Dat van die jonkies viel wel mee. Geassisteerd door Vermaelen 31 en Ciman 32, was het letten op de centraal opererende Boyata. En die is ook al 26… De gemiddelde leeftijd van de nationale ploeg was vrijdagavond 27,1, ervaring zat. Het enige jonkie liep voorin, met Tielemans (20), in een wat onduidelijke rol. Was hij nu met Hazard de man die steun moest verleden aan Lukaku, of was dat De Bruyne en moest Tielemans was lager spelen? Alleszins verdronken beiden in een overbevolkt middenveld.

Maar het ging dus om de verdediging, die, zoals Martínez zei, exposed was, zeker na rust. Kwetsbaar. Open. Bewust, om iets uit te leren tegen een tegenstander _ hij was er blij mee _ die zijn vaste 4-3-3 aanhield en zijn aanvallende buitenspelers breed open liet staan. Zodat Meunier en Chadli achteruit werden gedwongen voor de rust en België nooit tot dominant spel kon komen en moest counteren. Na rust kregen de beide vleugelbacks offensievere opdrachten, wat Vermaelen, Boyata en Ciman opzadelde met de bewaking van de snelle vleugelaanvallers van Mexico.

Martínez had, om de wedstrijd te winnen, zijn tactiek kunnen aanpassen en omschakelen naar een evenwichtiger 4-3-3. In Rusland wil hij tactisch flexibel zijn. Tegen Mexico deed het niet. Bewust niet, zei hij achteraf. Het ging hem tegen Mexico niet om winnen, hij wilde een test van kwaliteit. Die kreeg hij, Boyata, Ciman, ze zagen tegen de snelle Lozano, die niet al te lang meer bij PSV zal blijven, sterren.

De spoeling achterin is dun, leerden we. Wisten we al sinds het EK, maar het is er niet beter op. Het zal op het WK genieten zijn, van de offensieve kracht van de Belgen, en de omschakeling waar de Mexicanen ook een paar keer op gepakt werden (doelpunten een en drie). Maar het zal ook bibberen zijn, voor tegengoals. In Rusland gaat het wél om winnen en daarvoor is de zoektocht naar evenwicht blijkbaar nog lang. En bidden is het ook dat de vaste waarden achterin niet te veel overkomt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content