Tot het einde van het jaar blikt redactie van Sport/Voetbalmagazine elke dag terug op 2017 aan de hand van de opmerkelijkste sportmomenten. Een eigenzinnige selectie. Vandaag: ‘de sportman van het jaar’, Paul Gheysens.
Neen, hij is geen kandidaat om Sportman van het Jaar te worden. Maar sinds hij zich outte als eigenaar van Antwerp – in het weekend dat de Great Old zijn terugkeer naar eerste klasse forceerde – ging er geen dag voorbij of Paul Gheysens haalde de sportmedia. Vanaf april, mei met zijn plannen voor Antwerp en op het einde van 2017 met de bouw van het Eurostadion én de overnameplannen van Anderlecht.
Zeven maanden volstonden om één van de belangrijkste spelers op de voetbalmarkt te worden. Niet slecht voor iemand die tot voor hij zijn Arena in Gent bouwde, niks had met voetbal. Zijn zoon wel, die is Anderlechtsupporter. Hij niet.
Met Antwerp lukte alles wonderwel. Op een paar maanden stond er een nieuwe hoofdtribune én een nieuwe ploeg die meedraait in de top zes, met dank aan de ijzeren discipline van een Roemeens trainer én het contactenboekje van een Luikenaar. Het zijn externen die het Antwerps voetbal weer in de markt zetten, tenminste bij die ploeg uit het noorden van de stad.
De hoofdstad veroveren is nog wat anders. Bart Verhaeghe weet daar alles van. Club Brugge kopen was in een wip in orde, Uplace bouwen kost hem al jaren tevergeefs lobbywerk.
Ook Paul Gheysens vertilde zich aan Brussel. Het uitrukken met bulldozers om een al lang niet meer gebruikte voetweg weg te schrapen, leverde vooral negatieve publiciteit op. Zijn dreiging met een schadeclaim tegen Anderlecht, dat zich contractueel verbond aan het stadion, kwam ook al hard aan in dat Brusselse huis. En dat hij met veel machtsvertoon een boek over de bouw (en vooral de financiering) van zijn Gents stadion wil tegenhouden, levert de West-Vlaming al evenmin punten op in een populariteitspoll.
Het omvormen van onze voetbalclubs tot naamloze vennootschappen mag dan wel beantwoorden aan een economische realiteit – het zijn verenigingen mét winstbejag – het heeft die wereld de laatste vijf, zes jaar toch wel wat verkild. Niet waar, Roland Duchâtelet, die op de loop moest voor boze Standardsupporters en wiens vazal in Engeland alle moeite heeft met die van Charlton?
Dus ja, Paul Gheysens is de (voetbal)man van het jaar. Geconfronteerd met de realiteit van de sport. Je wint soms (met Antwerp), je verliest soms (in Brussel). Alleen moet je ook kunnen verliezen met het hoofd omhoog. Dat moet de man precies nog leren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier