Gano (Genk): ‘Eigenlijk was het logischer om voor Standard te kiezen’

Zinho Gano moet na een moeilijk seizoen bij KV Oostende de nieuwe aanvalsleider worden van KRC Genk, maar net zo goed stond hij nu in de spits bij Standard, vertelt hij in Sport/Voetbalmagazine.

Zinho Gano over…

… zijn jaartje aan de kust:

‘Ik was gecharmeerd door Coucke en de stabiliteit die KVO uitstraalde. Ik kreeg een mooi contract, maar toch kan je moeilijk beweren dat ik voor het geld koos. Dan was ik wel ingegaan op de aanbiedingen uit Engeland – waar ik vier keer zoveel kon verdienen – of van Gent en Anderlecht, die heel concreet waren. Ik wilde bevestigen bij een hoger aangeschreven ploeg waar ik bijna zeker wist dat ik zou spelen. Om vervolgens de stap naar het buitenland te zetten. Dat was het plan. Met Yves Vanderhaeghe liep op persoonlijk vlak alles vlot, jammer genoeg vielen de resultaten wat tegen en koos Coucke voor een trainerswissel. Met Adnan Custovic boterde het minder, we hadden enkele discussies. Daarop volgde een moeilijke periode. Maar ik kwam in totaal aan vijftien goals en een handvol assists in 37 matchen. Dat is niet slecht, zeker als je het aantal minuten bij KVO in acht neemt.’ (Gano startte in 21 van de 37 matchen, nvdr)

… de concrete transfergesprekken met Standard:

‘Ik heb met Olivier Renard en Michel Preud’homme enkele zeer positieve gesprekken gevoerd. Financieel en sportief lagen de projecten van Genk en Standard dicht bij elkaar. Eigenlijk was het logischer om voor Standard te kiezen, want op dat moment was de concurrentie op mijn positie daar veel kleiner. Enkel Renaud Emond liep daar als diepe spits en zelfs hij heeft niet het profiel van targetman. Bij Genk lopen er vier spitsen rond, maar oké, concurrentie schrikt mij niet af en ik heb veel vertrouwen in Philippe Clement.’

… zijn goede kameraad Romelu Lukaku:

‘We hebben samen een heel mooie periode meegemaakt bij de jeugd van Lierse. We speelden er samen in de spits en maakten elk een vijftigtal goals. We horen of zien elkaar nu minder, maar het contact is er nog. Een echte verrassing is zijn evolutie niet. Toen we twaalf jaar waren, bleef hij soms bij mij thuis logeren, ik herinner me dat hij toen al sit-ups zat te doen… om 8u, tijdens de vakantie. Ongelooflijk hoe gemotiveerd hij al was. Ik ben blij voor hem dat hij zijn dromen waarmaakt. Hij kreeg ook al zijn deel van de kritiek, maar we zijn beiden types die zich niet laten beïnvloeden door die negatieve commentaren. Integendeel, we proberen daar positieve energie uit te halen. Ondanks al die kritiek maken zowel hij als ik seizoen na seizoen onze doelpunten, dat bewijst toch onze mentale kracht. Er zijn genoeg jongens die daaronder zouden bezwijken. Voetbal wordt niet alleen met de voeten gespeeld, je moet mentaal ook sterk zijn. Je moet tegen jezelf blijven zeggen: ik kan het! Ik weet dat ik altijd goals zal blijven maken.’