Gouden Stier werd hij uiteindelijk net niet, maar de 19-jarige Nigeriaan maakte met 22 goals wel indruk op de topclubs.
Anderlecht wil hem dolgraag, Club Brugge ook. En vorige winter was hij een week onvindbaar omdat hij een vertrek naar Celtic wilde forceren. Onopgemerkt is het eerste seizoen van Henry Onyekuru – op 5 juni wordt hij twintig – allerminst voorbijgegaan. Tweeëntwintig goals maakte hij uiteindelijk, evenveel als Lukasz Teodorczyck die topschutter werd omdat hij vaker op verplaatsing scoorde.
Eupen is voor hem verleden tijd. Opvallend: Onyekuru is Nigeriaan, maar een clubverleden in zijn land heeft hij niet. ‘Ik speelde er op straat, of op braakliggende terreinen. In Lagos. Daarvan wordt gezegd dat het een van de gevaarlijkste steden ter wereld is, maar dan moet ik altijd lachen. Mijn ouders lieten me tot een uur ’s nachts buiten spelen, dat zegt alles.’
Zijn verhaal is bijzonder, net als de manier waarop hij bij Aspire in Qatar terechtkwam.
Spanje of Portugal
Onyekuru: ‘Op een dag werden er talentendagen voor voetballers gehouden. Uiteindelijk werden in Nigeria vijftig spelers weerhouden. Hetzelfde gebeurde in Guinee, Ghana, Ivoorkust, Zuid-Afrika, Venezuela en Costa Rica. Na verdere selectie bleven uiteindelijk vier Nigerianen over. Ik was een van hen. Later volgden nog tests in Doha. Uiteindelijk stelde men me voor om de opleiding af te werken bij Aspire Senegal. Ik was dertien en had het in het begin zeer zwaar. Ik miste mijn familie, maar bleef toch vier jaar in Dakar. We werkten er met Spaanse trainers, voetbal werd afgewisseld met lessen. En elk jaar brachten we enkele weken door in Doha.’
In juni 2015 werd hij op kantoor ontboden. Sommige jongens mochten in Spanje of Portugal testen. Garanties op een contract hadden die niet. Garanties waren er alleen bij Eupen. Wie naar België werd gestuurd, kreeg meteen een profcontract. Henry kreeg goed nieuws: zowel hij als Eric Ocansey mocht naar Eupen.
Dat het voorbije jaar zijn voornaam op zijn truitje stond, heeft te maken met zijn liefde voor… Thierry Henry. ‘Mijn idool. Ik keek alleen naar hem. Door hem ben ik ook fan van Arsenal geworden én gebleven.’
Wat er in januari gebeurde, daar heeft niemand zaken mee, zegt hij. Hij wilde weg maar toen hij hoorde dat de trainer zeer boos was, keerde hij terug. En ondanks dreigementen dat hij niet meer zou spelen, werd hij opgesteld en bleef hij scoren. Onyekuru: ‘Wat is dan het probleem? Het doel was het behoud, en dat werd gehaald. Neen, ik heb nergens spijt van.’
Nu wil hij opnieuw weg, daarover is er een akkoord met de club. Hij kan straks de eerste speler van Aspire worden bij een grote club. Zijn droom is Engeland, maar bij gebrek aan A-interlands ligt een werkvergunning daar moeilijk. Aanbiedingen zijn er uit Duitsland, Rusland, Spanje, Schotland en België (Anderlecht en Club). Een ding is zeker: de keuze maakt hij zelf.
Onyekuru: ‘Ik luister naar iedereen, maar ik beslis. Ik wil de enige verantwoordelijke voor mijn carrière zijn.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier