‘Het valt te hopen dat binnen de Pro League het gezond verstand zegeviert’

Hoe kan je nu blijven pleiten voor een competitie waarin punten na 30 matchen gehalveerd worden en clubs die, zoals Anderlecht nu, met tal van problemen worstelden toch nog kampioen kunnen worden?, vraagt Jacques Sys zich af. ‘Het valt te hopen dat het gezond verstand zegeviert’.

Zeven punten zou het verschil tussen Club Brugge en Anderlecht bedragen indien play-off 1 nu zou starten. Alles blijft dan mogelijk. Het toont nog maar eens de onzin van deze formule waarover alle voorzitters uit 1A en 1B zich woensdag in Tubeke gaan beraden. Het valt te hopen dat het gezond verstand zegeviert. Hoe kan je nu blijven pleiten voor een competitie waarin punten na 30 matchen gehalveerd worden en clubs die, zoals Anderlecht nu, met tal van problemen worstelden toch nog kampioen worden? Wie, met liefde voor het voetbal, kan zich nu verzoenen met een non-competitie als play-off 2, met het gegeven dat voor negen clubs uit eerste klasse A het seizoen al eindigt op 11 maart en de club die degradeert al helemaal niet meer in actie moet komen en meer dan vier maanden verstoken blijft van inkomsten?

In het voetbal gaat het er niet om naar kunstmatige middelen te zoeken om de spanning te verhogen, wel om de geloofwaardigheid te behouden. Gegarandeerd zal er woensdag opnieuw over en weer worden gepraat. Met mensen die het eigenbelang boven het collectief belang zetten. Juist nu is er, met al die overnames en soms ondoorzichtige constructies, op tal van domeinen nood aan duidelijkheid.

Eigenlijk had ook play-off 1 straks kunnen uitgroeien tot een competitie met weinig spankracht. Club Brugge verzuimde het de laatste weken om de concurrentie uit te tellen. Drie punten uit de laatste vier matchen, dat is niet het rapport van een kampioen. Club toont na de jaarwisseling defensieve hiaten: het incasseerde in zes competitiewedstrijden tien doelpunten. In een zoektocht naar de juiste formatie werden dit jaar twee doelmannen en zeven centrale verdedigers opgesteld. In die zes matchen tekende Club elf goals aan. Slechts twee daarvan kwamen van de voet van spitsen: Abdoulay Diaby en Wesley. Het neemt niet weg dat Club Brugge over de hele competitie de meest productieve ploeg blijft: 62 doelpunten. Dat zijn er vijftien meer dan de nummer twee… Waasland-Beveren.

Vreemd dat Club Brugge na de jaarwisseling in de laatste tien minuten al drie keer een zege uit handen gaf. Dat zijn zes punten. Ook zaterdag kon het tegen RC Genk geen voorsprong vasthouden. Philippe Clement heeft na een moeilijke beginperiode de Limburgers aan het voetballen gekregen. Hij nam een risico door de veiligheid van Waasland-Beveren in te ruilen voor dit avontuur en leek te willen lopen voor hij goed kon stappen. Maar Clement bewijst opnieuw zijn vakmanschap. Niemand die hem dat niet gunt: Clement blijft de bescheidenheid in persoon.

Te snel willen groeien als trainer, het is iets waaraan ook Glen De Boeck zich bezondigde. Ooit was De Boeck een zeer intelligente voetballer die met die eigenschap zijn gebrek aan snelheid camoufleerde. Als trainer overtuigde hij bij Cercle Brugge door een zeer heldere visie en avontuurlijk voetbal. Maar vervolgens liep het mis. De Boeck bleef de wedstrijden goed analyseren maar zijn aangeboren flair en branie keerden zich tegen hem. Ook in donkere momenten gaf De Boeck niet de indruk aan zelfkritiek te kunnen doen.

Bij KV Kortrijk greep De Boeck de kans op eerherstel. Op een indrukwekkende manier. Heel simpel vatte hij onlangs samen wat hij bij KV Kortrijk heeft gedaan: het juiste concept vinden en de juiste spelers op de juiste plaats zetten. Het is inderdaad de essentie van het trainersvak. De Boeck schudde de ploeg door elkaar, nog amper iets valt er te herkennen van de formatie die onder zijn voorganger Yannis Anastasiou opdraafde. De Boeck maakte Teddy Chevalier belangrijk, maar hield de Fransman wel met beide voeten op de grond. KV Kortrijk naar play-off 1 brengen zou ‘de’ prestatie zijn van deze competitie. Het valt te hopen dat Glen De Boeck dan die lijn doortrekt en niet vervalt in zelfgenoegzaamheid.