Jacques Sys

‘Nieuwe trainers zorgen voor een andere attitude langs de lijn’

Jacques Sys Jacques Sys is een Belgische sportjournalist

Hoofdredacteur Jacques Sys over de nieuwe trainerswind in eerste klasse.

Knap is het wel, dat Waasland-Beveren in zijn zoektocht naar een nieuwe trainer niet in de gebruikelijke vijver vist, maar, nadat het eerder aan Sven Vandenbroeck dacht, met Sven Vermant kiest voor een nieuwe naam. Net zoals zes maanden geleden met Philippe Clement. Veel te lang hebben clubs in dezelfde cirkel gedraaid en werd er hooguit eens vanuit het buitenland een vermeende tovenaar uit de hoed getoverd, die vervolgens voor weinig meerwaarde zorgde. Sven Vermant heeft geen ervaring op het hoogste niveau. We herinneren ons een interview dat we met de speler Vermant maakten toen hij van KV Mechelen naar Club Brugge was overgestapt. Hij zei gedreven te worden door een hoge mate van zelfkritiek. Het gevolg van zijn opvoeding. Zijn vader was, bij Koningshooikt, zijn eerste trainer. Vermant speelde iedere wedstrijd twee keer. Op het veld en thuis aan tafel. Zijn vader analyseerde achteraf de matchen van Sven tot in de kleinste details. Zo leerde die in mindere momenten altijd naar zichzelf te kijken. Dat, vertelde hij, moest de vaste constante worden in zijn carrière.

Nieuwe trainers zorgen voor een andere attitude langs de lijn.

Met Sven Vermant, Philippe Clement en Jonas De Roeck zijn nu drie relatief nieuwe trainers in eerste klasse A aan de slag. Zij leerden het vak bij de beloften van Club Brugge en bij Berchem Sport. En zij zorgen voor de noodzakelijke verjonging en verfrissing. Ook in hun attitude langs de lijn. Geen gezeur tegen scheidsrechters, geen trainers die de moraalridder uithangen en vervolgens in beroep gaan tegen de schorsing van een van hun spelers.

Intussen wordt het reservoir aan werkloze trainers steeds groter. Iedere club waar een trainer wordt ontslagen, vindt nauwelijks zijn weg in de vloed aan sollicitatiebrieven. En wissels waren er genoeg. Nooit is de trainersdans heviger geweest dan de voorbije maanden: in eerste klasse A kwam het tot tien verschuivingen. Net niet de helft van het huidige corps (zeven op zestien) zijn buitenlanders.

Geen woorden in de voetbalsport die vreemder klinken dan stabiliteit en continuïteit. Zoals ook nu in deze tijden van wintertransfers blijkt. Amper een lijn valt er te trekken in het hapsnapbeleid van sommige clubs. Kenny Saief bij Anderlecht, de zelfvoldane en moeilijk te sturen Hamdi Harbaoui bij Zulte Waregem die daar moet werken onder een trainer die discipline predikt, het is moeilijk te plaatsen. En zo zijn en komen er wel meer vreemde bewegingen. Met steeds weer een aantal nieuwe buitenlanders.

Herbeginnen is het op vele plaatsen. Bij AA Gent bijvoorbeeld dat graag zijn kern verfrist en nog maar eens drie nieuwe buitenlanders aan de selectie toevoegt en het daarbij niet wil laten. Of bij KRC Genk dat onder Philippe Clement naar een nieuwe beleving zoekt en met 32 spelers op oefenkamp vertrok. En nood aan rust en reflectie is er bij Standard waar de escapades van de explosieve trainer Ricardo Sá Pinto door de club naar buiten wordt verdedigd, maar ondertussen blijft het daar wachten op resultaten en beter voetbal.

Opmerkelijk veel sereniteit is er bij Club Brugge waar Ivan Leko, nog een trainer wiens komst een zeker risico leek in te houden, zich snel in de cultuur van de vereniging heeft ondergedompeld en een haast nog grotere collectieve kracht installeerde dan onder Michel Preud’homme. Tevredenheid is een woord dat de Kroaat niet kent. Te wisselvallig vond hij het spel bij momenten. Maar veel reden om te veranderen is er niet. Club lijkt een zeer doelgerichte transferpolitiek te voeren, met de komst van de Russische doelman Vladimir Gaboelov voorop.

Opmerkelijk: straks stelt Club Brugge met Gaboelov zijn vierde doelman op. Ondanks de hoge puntenoogst (53 op 63) slaagde niet één van zijn voorgangers erin voor blauw-zwart een punt te pakken.

Sven Vermant
Sven Vermant© BELGAIMAGE

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content