Sporting Lokeren snakt naar een nieuw elan

Opnieuw mist Lokeren zijn competitiestart, net wanneer het eindelijk komaf wil maken met de stempel ‘kleurloos’.

In zijn 400e wedstrijd als trainer in de Belgische eerste klasse wist Peter Maes toch een puntje mee te nemen uit Stayen. Het eerste punt van Lokeren in deze nieuwe jaargang was broodnodig om een vroegtijdig crisissfeertje te vermijden. Vorig seizoen kostte een nul op zes na twee speeldagen al de kop van Runár Kristinsson. Eigenlijk waren ze op Daknam best tevreden over het werk van de voormalige spelverdeler uit IJsland – de voorbereiding was veelbelovend – maar de opportuniteit om gewezen succescoach Maes terug te halen, konden ze niet laten liggen, klonk het toen unisono bij voorzitter Roger Lambrecht en technisch directeur Willy Reynders. De glorietijden zouden terugkeren.

Liep dat even anders. Lokeren kon zich pas op de slotspeeldag verzekeren van het behoud, de stempel van kleurloze ploeg geraakte maar niet afgeschud. Maar dan kwam play-off 2 en toonde de ploeg plots een ander gelaat. Er werd aardig gevoetbald en met nieuwkomer José Cevallos konden de supporters zich alsnog tegoeddoen aan een smaakmaker. De finale van PO2 ging uiteindelijk verloren van Zulte Waregem, maar met een positief gevoel werd het nieuwe seizoen aangevat.

‘Zand in de ogen’, noemt Peter Maes die opsteker aan het eind van vorig seizoen nu. Want de problemen zijn nog steeds dezelfde als die van toen, zo moet ook de T1 vaststellen. ‘De kopjes gaan te snel omlaag en we ontberen leidersfiguren die dan de boel op sleeptouw nemen. Te veel spelers zoeken ook nog naar hun beste vorm, vooral in mijn centrale as, cruciaal als je een ploeg aan het voetballen wilt krijgen.’

In de drie wedstrijden die Lokeren afwerkte tot nog toe, valt vooral het gebrek aan balvastheid en accuraatheid in de passing op. ‘Een gebrek aan vertrouwen’, weet Maes. De trainer blijft echter hoopvol, een alternatief is er immers niet, want dit is de groep waarmee hij het zal moeten doen. Met het negentienjarige Servische talent Djordje Jovanovic en de ervaren Israëlische linksback Ben Omri Harush werd vorige week de zomermercato afgerond – er gebeuren in principe enkel nog uitgaande transfers op Daknam. Maes: ‘De non-match tegen Genk en de late nederlaag tegen Cercle hebben er stevig ingehakt. Maar moedeloos? Neen, als je 400 wedstrijden op de teller hebt staan, leer je dat je best niet te ver vooruit kijkt. Ik blijf ervan overtuigd dat er genoeg kwaliteit in deze kern zit.’

Achter de schermen heerst wel nervositeit. De club zit in een soort machtsvacuüm, waarbij iedereen afwacht wanneer Roger Lambrecht (86 inmiddels en dit seizoen 25 jaar voorzitter) nu effectief de fakkel doorgeeft. Hij blokte de voorbije jaren meerdere concrete (buitenlandse) pistes af. Onder andere het Japanse DMM, nu eigenaar van STVV, polste eerst op Lokeren. Het siert Lambrecht dat hij niet zomaar aan de hoogste bieder verkoopt, maar tegelijkertijd staat hij zo een nieuw elan voor Sporting Lokeren in de weg. Die gelatenheid en onduidelijkheid zet zich stilaan over op alle geledingen binnen de club.

Een nieuwe wind op Daknam is nochtans nodig. Tussen Lambrecht en Reynders botert het niet meer, de recentste transfers werden zelfs buiten de sportief directeur om gerealiseerd. Peter Maes botst in zijn kern met wat anciens, de naar de B-kern verbannen Tom De Sutter op kop. Keeperstrainer Erwin Lemmens leeft in onmin met Ortwin De Wolf, afgelopen zaterdag foutloos onder de lat als vervanger van Davino Verhulst. Het punt tegen STVV verbloemt nog het een en ander, maar met Standard en AA Gent op de twee volgende speeldagen loert de crisis (alweer) om de hoek. Want als zelfs succescoach Peter Maes de zieke patiënt niet kan genezen… tja, wat kun je dán nog verzinnen?