Vrouwen nog niet aan de macht in het voetbal

© BELGAIMAGE

Komend weekend start het EK voor vrouwen met slechts 6 vrouwelijke bondscoaches op 16 deelnemers. Ook in eigen land blijven vrouwelijke trainers erg schaars. Hoe komt dat?

Nederland, Duitsland, Rusland, Schotland, Zwitserland en Zweden zijn komend weekend de EK-deelnemers met een vrouwelijke bondscoach. Op het vorige EK in 2013 waren dat er nog maar drie op twaalf deelnemende landen, ofte een stijging van 25 naar 37 procent. Alleen Pia Sundhage van Zweden was er als vrouwelijke coach op beide EK’s bij.

In Engeland meldde de krant The Guardian dat in dat land amper 29 vrouwen het UEFA A-diploma behaalden, tegenover 1484 mannen. In de eerste klasse van het Engelse vrouwenvoetbal worden vijf van de twintig clubs gecoacht door een vrouw. Engeland heeft wel de allereerste vrouw die de Pro Licence haalde: voormalig international en ex-bondscoach Hope Powell in 2003.

In eigen land zijn er volgens de KBVB 1410 vrouwen met een trainersdiploma (A, B of C). In Vlaanderen beschikken slechts zeventien vrouwen over een UEFA A-diploma, onder wie voormalig bondscoach Anne Noë, Niki De Cock (aan de slag bij OHL in de Super League) en Hilde Clessens (straks actief bij de jeugdwerking van FC Turnhout), en in Wallonië één. De meeste vrouwenploegen worden gecoacht door een man. In de Super League wordt Niki De Cock de enige vrouwelijke hoofdtrainer. Een reeks lager zijn er twee vrouwelijke hoofdtrainers: Tamara Cassimon, nu nog assistent-bondscoach bij de Red Flames, straks trainer bij FWS Woluwe, en Elke Somers met Wuustwezel. In tweede klasse traint Ingrid De Rycke de vrouwen van Club Brugge.

Anne Noë haalde in 1982 als allereerste Belgische vrouw het diploma UEFA A. ‘Ik vond dat normaal toen, na mijn studies lichamelijke opvoeding. Maar men stimuleert dat hier veel te weinig. In Duitsland worden alle gewezen vrouwelijke internationals gemotiveerd om dat diploma te halen.’ Hilde Clessens, zelf zestien jaar actief in de hoogste klasse met RWD Herentals en Tienen waarmee ze kampioen werd en Europees speelde, wil graag hogerop in het mannenvoetbal: ‘Niet als hoofdtrainer, maar als assistent-coach in de nationale reeksen. Als kine werkte ik nog in provinciale. Daar hangt op zondagmiddag nog de bierlucht van zaterdagavond. Niet meteen een omgeving waar iedereen alles voor de sport overheeft. Ik wil graag aan de slag in een gedreven omgeving.’ Ze werkte al als assistent-coach en een paar keer als interim-trainer bij de vrouwenploeg van Lierse in eerste klasse en de BeNe League, tot die ploeg twee jaar geleden uit het topvoetbal verdween. Haar droom is de Pro Licence te halen. Nog geen enkele vrouw slaagde daar in België in. Waarom denkt zij dat er zoveel mannen hoofdtrainer zijn in het vrouwenvoetbal? ‘Omdat mannen strenger durven zijn voor vrouwen, en vrouwen dat ook van mannen accepteren.’ Ook het mannenvoetbal blijft gesloten voor vrouwen. ‘Bij mijn weten zijn er in Frankrijk twee vrouwen trainer van een mannenploeg, in Nederland één. Ik zie voor mezelf maar één weg: opklimmen in de hiërarchie door eerst goed te werken met de jongens bij de jeugd.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content