Waarom AA Gent zijn transferpolitiek weer verandert

Met vijftien inkomende en tweeëntwintig uitgaande transfers kroonde KAA Gent zich tot de koning van deze zomermercato. Maar wat is de strategie daarachter? Sport/Voetbalmagazine sprak met manager Michel Louwagie.

Toen Ivan De Witte eind jaren tachtig bij KAA Gent zijn opwachting maakte onder voorzitter Jean Van Milders, draaide de club op een budget van vijf miljoen euro. Vandaag is dat, vooral dankzij de deelname aan de Champions League in 2015, gestegen tot 45 miljoen euro, waarvan slechts zeven miljoen uit tv-gelden. Toch wil het op de centen blijven letten, met een bedrijfsmodel waarbij KAA Gent, net als KRC Genk, niet afhangt van één sterke man, zoals bij de andere leden van de Belgische G5.

Dat model houdt in dat er voortdurend verkocht en gekocht moet worden. Tot voor kort probeerde KAA Gent het even anders, maar duur inkopen om nog duurder te verkopen lukte niet.

Van de drie belangrijkste transfers van de zomermercato in 2017 zijn er al weer twee weg: aanvaller Mamadou Sylla, voor wie de Buffalo’s 3,85 miljoen euro betaalden aan Eupen, werd met een onvoldoende uitgeleend aan Zulte Waregem, nadat ook Damien Marcq (kostprijs 2,5 miljoen) al in januari richting de Gaverbeek was vertrokken. De Kroaat Franko Andrijasevic, met een prijskaartje van vier miljoen euro de duurste aankoop ooit, lijkt ook na zijn blessureleed veroordeeld tot een plaats op de bank.

Een les waar KAA Gent zijn conclusies uit trok. Het koopt niet meer zo duur in als de voorbije twee seizoenen, en weigert de betere spelers langer aan zich te binden door hen te hoge lonen te betalen. Enerzijds om de interne verhoudingen in de kleedkamer niet te verzieken, anderzijds om de salarislast op een naar Belgische normen aanvaardbaar peil te houden. ‘Wij gaan geen lonen van één miljoen euro betalen’, zegt algemeen manager Michel Louwagie.

Andrijasevic kreeg wel zo’n topsalaris, maar dat was geen succes. En het leidde tot jaloezie bij zijn ploegmaats. Dus hanteert KAA Gent nu een loonplafond: ‘Als we een mooi bedrag kunnen krijgen voor spelers die bij ons meer willen verdienen dan we willen en kunnen betalen, nemen we afscheid’, zegt Louwagie. Hij doet niet mee aan de opwaartse loonspiraal in het Belgische voetbal. Met verbijstering ziet hij hoe sommige voetballers in de Jupiler Pro League lonen opstrijken die boven de twee tot zelfs drie miljoen euro (bruto) gaan.

Dat, zegt Michel Louwagie, is de reden waarom KAA Gent, naar aloude gewoonte, afgelopen zomer veel in- en uitgaande transfers deed. Liefst vijftien nieuwe spelers arriveerden, 22 anderen gingen weg. Van de dertig spelers in de competitiespecial van Sport/Voetbalmagazine, die net voor de competitiestart uitkwam, zijn er intussen al zeven vertrokken.

Achter die ogenschijnlijke chaos zit een logica, én een economische reden. Sommige spelers gingen weg om plaats te maken voor aankomend talent. Daarom leende Gent de Japanner Yuya Kubo uit aan FC Nürnberg. De Georgiër Giorgi Tsjakvetadze, die zich vorig jaar al in de kijker speelde, verdient dit seizoen immers een basisplaats. Sterker nog: wie de pas negentienjarige middenvelder vorige week tegen Bordeaux aan het werk zag, snapt waarom Kubo beter vertrok. En dat Louwagie een goeie zaak deed door zo’n talent onder de neus van onder meer Bayern weg te halen.

Andere vertrekkers kregen zulke interessante aanbiedingen uit het buitenland dat ze niet langer te houden waren. Zoals Thomas Foket (Reims betaalde meer dan drie miljoen euro), Samuel Gigot (Spartak Moskou schreef acht miljoen euro over) en Samuel Kalu. Een groot, maar té wisselvallig talent. De ene keer uitblinker, de week daarop onzichtbaar. Toen Bordeaux 8,5 miljoen euro veil voor hem had, aarzelde Louwagie geen seconde.

De keerzijde van die transfer was dat Kalu net tegen zijn ex-ploeg een superdag had. Zo knikte de Nigeriaan bijna in zijn eentje de Buffalo’s uit de Europa League, en boorde hij hen zo vijf tot zes miljoen inkomsten door de neus. Kalu werd meteen de nieuwe chouchou van de Bordeauxaanhang.

De zomermercato leverde KAA Gent wél veertig miljoen euro op, terwijl de vijftien inkomende transfers samen twaalf miljoen kostten. Reken zelf maar uit hoe gezond de financiële balans van de club is. Al benadrukte voorzitter Ivan De Witte in Bordeaux dat KAA Gent geen spaarbank wil worden.