‘Wie twijfelt nog aan het nut van de videoref?’

© Belga

Je moet een beetje wereldvreemd zijn om te geloven dat de fans blijven aanvaarden dat iedereen in het stadion of zijn luie zetel weet wat er is gebeurd behalve de scheidsrechter, zegt François Colin. ‘Wat niet betekent dat het systeem van de videoref al perfect werkt. Op meerdere vlakken is beterschap mogelijk.’

Het voetbal beleefde vorige week zaterdag niets minder dan een revolutie. De unanieme beslissing van de International Football Association Board (IFAB), het orgaan dat beslist over de spelregels, om de videoref na twee jaar van experimenten definitief toe te laten is de meest ingrijpende wijziging aan de spelregels sinds 1863.

Echt verrassend was het besluit niet, omdat FIFA-voorzitter Gianni Infantino een tijdje terug al liet weten dat de VAR ( video assistant referee) aan de slag mocht op het WK in Rusland. Hoewel, UEFA-voorzitter AleksanderCeferin had een paar dagen terug aangekondigd dat tv-beelden geen rol zullen spelen in de volgende editie van de Champions League en in de Engelse Premier League groeide de voorbije weken het verzet tegen de man voor het tv-scherm.

‘Ik ben absoluut niet tegen de VAR’, stelde Ceferin, in tegenstelling tot zijn voorganger Michel Platini. ‘Ik besef dat er geen weg terug is, maar we moeten onze mensen eerst beter opleiden. Er bestaat nog te veel verwarring.’ Dat is ook de stelling van veel Engelse waarnemers na nauwelijks dertien testwedstrijden in de FA Cup. Volgende maand moeten veertien van de twintig clubs uit de Premier League toestemming geven om de 21e eeuw toegang te verlenen tot de Engelse topcompetitie. Als dat niet gebeurt, is de Premier League de enige van de zogenaamde Big Five-landen die de VAR nog buiten houdt.

De weerstand over het Kanaal zwol flink aan na de bekermatch van vorige week tussen Tottenham en derdeklasser Rochdale. De VAR met dienst bleek overijverig en het spel lag bijna meer stil dan er gevoetbald werd. Na de eerste helft moest er daardoor zes minuten worden overgespeeld. De brave VAR deed er twee volle minuten over om een goal van Erik Lamela af te keuren en nog steeds weet niemand waarom.

De Engelse arbitrage kampt met de kinderziekten waar de VAR ook bij ons mee werd geconfronteerd. Intussen is het nut van de videoref wel bewezen. Als het videobusje was uitgereden naar Sclessin en de Bosuil had de degradatiestrijd een heel andere wending kunnen krijgen.

Je moet een beetje wereldvreemd zijn om te geloven dat de fans blijven aanvaarden dat iedereen in het stadion of zijn luie zetel weet wat er is gebeurd behalve de scheidsrechter. Wat niet betekent dat het systeem al perfect werkt. Op meerdere vlakken is beterschap mogelijk.

Om te beginnen moet de VAR zich beperken tot overduidelijke foute beslissingen van zijn collega op het veld. Dat wil zeggen dat wat volgens de ref wit is in werkelijkheid zwart is. De VAR moet buiten de grijze fases blijven. Zoals het doelpunt van Lamela vorige week op Wembley of de goal van Zulte Waregem zaterdag tegen Anderlecht. Na tien keer kijken, kon niemand met zekerheid zeggen of er sprake was van buitenspel, maar de goals werden desondanks geannuleerd.

Grensrechters mogen slechts voor offside vlaggen als ze volkomen overtuigd zijn dat er sprake is van offside. Hetzelfde geldt voor de VAR. Buitenspel moet niet bekeken worden als een finishfoto en die richtlijn zou best voor alle betwistbare fases gehanteerd worden. Het is regelrechte onzin om de toeschouwers en de spelers twee minuten in de onzekerheid te laten of een goal al of niet geldig is. Als niet binnen de vijftien, uitzonderlijk dertig, seconden kan worden vastgesteld dat de ref de bal missloeg, nam deze een correcte beslissing. Het spel mag immers niet nodeloos (lang) worden stilgelegd.

En ten slotte moeten de toeschouwers beter kunnen begrijpen wat er aan de hand is op het veld. De Engelse toprefs pleiten ervoor om de replays op het grote scherm in het stadion te laten zien.

David Elleray, de technisch directeur van IFAB, wil daar (nog) niet van weten, uit vrees voor negatieve reacties en mogelijk zelfs geweld op de tribunes. De Engelse scheidsrechters geloven echter dat de nadelen niet opwegen tegen de voordelen. Waarom zou een betalende toeschouwer echter minder te zien moeten krijgen dan wie thuis voor de buis zit?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content