‘Tom Boonen, gedreven door een echt authentieke liefde voor de fiets’

Tom Boonen begint aan de laatste etappe van zijn carrière. Sport/Voetbalmagazine brengt daarom deze week een speciale bijlage over de Balenaar.

Tien jaar is het geleden dat Tom Boonen in een interview zei dat hij het anonieme leven niet miste, maar wel snakte naar de reden waarom het allemaal begon, naar de bron, naar het gewoon fietsen zonder al die heisa daarrond. Sindsdien is de belangstelling rond hem alleen maar toegenomen.

Nu, met het afscheid in zicht, neemt het allemaal waanzinnige proporties aan. Televisiefeuilletons, extra bijlagen, interviews, meningen, analyses, in de aanloop naar zijn afscheid wordt Tom Boonen vanuit alle mogelijke invalshoeken nog eens belicht. Ook in het nummer van Sport/Voetbalmagazine van deze week. Van een reconstructie van de doorbraak in Parijs-Roubaix 2002 tot de autopassie van Tom Boonen en dit allemaal verlucht met de beste foto’s uit zestien profseizoenen: het is een opmerkelijk, 24 pagina’s dik document.

Weinig renners zijn de afgelopen jaren zo gehypet als Tom Boonen. Vaak is hij vergeleken met zijn streekgenoot Rik Van Looy. Ook Boonen is snel en in de koers ook snel van verstand. Hij praat, met zijn Kempens accent, altijd boeiend en verkoopt in interviews zelden clichés. Maar hij is het product van een maatschappij die het BV-schap ontdekte, met veel verleidingen en opgezwollen toestanden. Heel even heeft Boonen zich daarin vergaloppeert. Hij pronkte met een dure Lamborghini, hij verhuisde naar Monaco om de drukte te ontvluchten, praatte over de breuk met zijn vriendin, pochte over een nieuwe relatie en verviel in oppervlakkigheden die ver onder zijn niveau waren. Te veel ook leefde Boonen op uitnodiging. Heel sterk zijn de mensen die dan uit zichzelf kunnen versoberen.

Storm

Tom Boonen is daar op een gegeven moment wel in geslaagd. Maar het was nooit stil rond hem. Hij kwam soms negatief in het nieuws, toen zijn rijbewijs werd ingetrokken bijvoorbeeld en veel meer nog toen er bij een dopingcontrole buiten competitie tot driemaal toe sporen van cocaïne in zijn bloed werden aangetroffen. Maar Boonen zocht hulp en overleefde alle stormen, zijn populariteit kwam nooit in het gedrang, ook al heeft hij zich ook daardoor nooit kunnen profileren als een ambassadeur van een sport die het hoofd probeerde te bieden aan tal van dopingravages, van een lichting die onherroepelijk wilde afrekenen met een besmet verleden. Wel praatte hij met respect over zijn tegenstanders, nooit bewierookte hij zichzelf.

Te weinig was Tom Boonen een leider, een spreekbuis van het peloton. Maar hij blijft een renner van een uitzonderlijk niveau. Iemand die uitblonk door zijn koersdrang en koersdrift en op de fiets alles van zich afgooide. Ook hier is er een parallel met Rik Van Looy: ook Boonen koos op een gegeven moment volop voor de aanval, hij kon vanuit alle mogelijke posities versnellen. En ook Boonen gaf blijk van veel karaktersterke toen hij na zware valpartijen telkens weer overeind krabbelde. Gedreven door een echt authentieke liefde voor de fiets. Dat hij niettemin het juiste moment kan bepalen om die fiets opzij te zetten, geeft blijk van intelligentie.