Mogi Bayat

© BELGAIMAGE

Zo’n vier maanden geleden bracht Operatie Propere Handen aan het licht wat in het donker moest blijven, gaf een naam aan het onbenoemde en drukte wegkijkende clubs en bestuurders met de neus op de feiten. Nu kan de vraag alweer worden gesteld wat voor effect het schandaal heeft gesorteerd in de Belgische voetbalwereld. En of de spilfiguren hun handen nu (al) in onschuld mogen wassen.

Er bekroop me alleszins een gevoel van ongemakkelijk ongeloof toen ik tijdens de wedstrijd Anderlecht-Eupen Mogi Bayat breed lachend in de tribune zag opduiken. Het kon hem worst wezen dat zijn stadionbezoek controverse veroorzaakte, dat hij persona non grata was geworden in het Astridpark, dat hij werd uitgejouwd door de voetbalsupporters, dat plebs.

Wat mijn hoofd zo mogelijk nog harder deed schudden, was zijn gezelschap: 90 minuten lang maakte de makelaar plezier met Adrien Trebel. Trebel is kapitein van Anderlecht en blijft maar dwepen met de beschuldigde makelaar. Toen Bayat nog in de cel zat, verdedigde Trebel hem zowel op als naast het veld.

Best nobel dat hij het publiekelijk opneemt voor een vriend. Toch zou ik het ongepast en zelfs een tikje dom durven noemen, gezien wat die vriend ten laste wordt gelegd. Die wordt immers officieel verdacht van lidmaatschap van een criminele organisatie én het witwassen van geld. Doordat maatje Trebel dat minimaliseert wordt, voor een zoveelste keer, de geloofwaardigheid van het voetbal gekortwiekt. Bovendien trekt Trebel vooral de aandacht op wat voor een grote meneer met een grote portefeuille Bayat wel is. Alsof dat je een vrijgeleide geeft om als een frauduleuze cowboy te werk te gaan. De aanvoerder van de grootste club van het land zou beter moeten weten.

Het vrolijk geflaneer van Bayat hand in hand met een belangrijke voetballer als Trebel – de wederzijdse liefde spat ervan af – leidt de aandacht af van de kern van de zaak. Het doet zelfs eerder vermoeden dat Operatie Propere Handen niet meer is geweest dan wat gerommel in de marge. Hoe doodjammer dat is, hoeft geen betoog. Corrupte makelaars, of degenen waarrond op z’n minst al een verdorven geurtje hangt, zouden op non-actief moeten worden gezet. En dat tot hun zaak volledig is uitgeklaard. Dat gebeurt niet. Zo blijken clubleiders alweer gezwind zaakjes te doen met Bayat. Alsof dergelijke schandalen part of the job zijn.

Anderlecht kon hem uiteraard de toegang tot het stadion niet ontzeggen: de man is vrij en gaat en staat waar hij wil – zolang dat in België is. Toch loont het voor de club de moeite om zijn optreden en dat van zijn gezelschap openlijk te veroordelen, al was het maar voor de perceptie die nu werd gewekt. Sportief directeur Michael Verschueren reageerde met de dooddoener dat hij ‘niets voelde bij Bayats aanwezigheid’. Vreemd. Het lijkt toch niet echt bevorderlijk voor het dit seizoen al danig gekrenkte imago van paars-wit.

Laat ons de hoop, noem het naïviteit, koesteren dat de bom onder het voetbal niet vakkundig werd ontmanteld, maar dat ze ervoor zorgt dat er structurele veranderingen komen. Ten voordele van de mooiste sport ter wereld die voetbal is.

Al uw reacties en sportgerelateerde zoekertjes zijn welkom bij Sport/Voetbalmagazine, Raketstraat 50 bus 5, 1130 Brussel of via e-mail : sportmagazine@roularta.be. De redactie behoudt zich het recht voor teksten in te korten of te weigeren. De schrijver moet zijn naam en woonplaats vermelden.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content