Valtteri Moren

Waasland-Beveren

Onze aard

Valtteri Moren (27): ‘Belgen praten meer dan Finnen. Dat is leuk, maar soms heb ik ook zin om gewoon eens thuis te blijven, in de stilte. Versta me niet verkeerd; ik zeg niet dat Belgen te luid zijn. Wij, Finnen, zijn gewoon stiller dan om het even welk volk ter wereld. Als ik nieuwe mensen ontmoet, luister ik liefst eerst vooraleer te praten. En ik zal nooit de luidste van een bende worden. Op dat vlak ben ik een typische Fin.’

Onze zomerhuisjes

‘Overal in Finland vind je zomerhuisjes, zeker ook op de eilandjes voor de kust van Helsinki. In mijn kindertijd sprong ik nooit een gat in de lucht als mijn ouders zeiden dat we naar het zomerhuisje van mijn grootouders gingen. Dat ligt, zoals alle zomerhuisjes, pal in de natuur; gek veel valt daar niet te beleven. Stel je ook niks al te blits voor bij zo’n zomerhuisje: meer dan een dak, vier houten muren en een sauna is het niet. Die sauna hoort er wel bij; je vindt weinig zomerhuisjes zonder, zoals je er ook weinig vindt zonder dartsbord. Maar voor een puber is dat geen aanlokkelijk plaatje. Ik wou altijd liever bij mijn vrienden blijven en voetballen of ijshockey spelen.

‘Intussen kan ik wel geweldig genieten van zo’n uitstap naar het zomerhuis van mijn grootouders, tussen de bomen, vlak bij de oceaan, met enkel de golven als soundtrack. Ik ben opgegroeid in Helsinki en dus een stadsmens. Je zou me niet moeten vragen om permanent in een woud te gaan wonen, maar als pauze voor het gewone leven vind ik het ideaal.’

Ons feest

‘Deze tijd van het jaar blijft het in het noorden van Finland de hele tijd donker. In Helsinki komt de zon op rond 11 u en gaat ze weer onder rond 15 u. Vandaar dat ik niet gek ben op de Finse winter. Geef mij dan maar juni, wanneer we het midzomerfeest vieren, de langste dag van het jaar. Dat is bij ons een officiële vakantiedag. Dan zit zowat elke Fin in een zomerhuisje. In die periode is het ’s nachts maar twee à drie uur echt donker.

‘Ik trek voor het midzomerfeest meestal naar het zomerhuisje van vrienden. Dan kruipen we eerst in de sauna, komen we er daarna uit om wat af te koelen, drinken we een biertje, kruipen we opnieuw in de sauna, komen we er wéér uit om te even te zwemmen in een meertje vlakbij, spelen we – met een handdoek om ons middel – een spelletje darts en kruipen we uiteindelijk nóg een keer in de sauna. Ook fijn is dat je in de omgeving van zo’n zomerhuisje met wat takken zelf een vislijn in mekaar kunt knutselen. Je graaft dan wat wormen op en kunt, zonder gesofisticeerd materiaal, vis vangen en daarmee een lekkere soep maken.’

Onze kerstman

‘In de buurt van Rovaniemi kun je naar het huis van de kerstman. Vorig jaar is Lionel Messi daar geweest. In die buurt kun je ook skiën en langlaufen. Zoals elke Belg lijkt te koersen, lijkt bij ons iedereen te langlaufen. Op dat vlak ben ik geen typische Fin: ik vind langlaufen saai.

‘Nog speciaal in Finland is: het poollicht. Dat zag ik een keer tijdens een skireis met het gezin, ook ter hoogte van Rovaniemi. Helemáál in het noorden, in Ivalo, is de kans dat je dat poollicht ziet nog groter. Daar ben ik eens op schooluitstap geweest. Maar dat gebied is echt voorbestemd voor natuurliefhebbers. Andere dingen dan kajakken en wandelen kun je er niet.’

Onze held

‘De beste Finse voetballer ooit is Jari Litmanen. Stond er een poster van hem in de Finse Voetbalmagazine, dan prikte ik die zeker tegen de muur van mijn kamer. Ik had het geluk nog met Litmanen te kunnen samenspelen bij HJK Helsinki. Ook al schuurde hij toen al tegen zijn voetbalpensioen aan, je zag nog steeds dat hij een erg clevere speler was: werkelijk altijd kon je de bal bij hem kwijt. En hij deed alles er zo eenvoudig uitzien.’

Raar aan België

‘Hier in België moeten mensen hun vuilnis op het balkon van hun appartement bijhouden tot het stinkt en dan mogen ze het bij de voordeur zetten. Waar ik nu woon, in Antwerpen, komt er elke vrijdag een vuilniswagen langs, maar in Beveren moet je zo’n zak zelfs twee weken bijhouden. In Finland staan er overal containers waar mensen hun afval ingooien wanneer ze willen.’