VRT-laboratoriumexperiment

Benno Barnard is persona non grata op het internetforum van de openbare omroep omdat interne kritiek uit den boze is.

Het televisiejournaal van de Openbare Omroep is de voorbije tien jaar weggezakt in een drabbig populisme onder een provinciale hemel, waarbij het kritische verstand behandeld wordt als een onbeheerd pakje op de luchthaven: het wordt preventief onschadelijk gemaakt.

In een interview in Knack wijt Jef Lambrecht, recent gepensioneerd en dus in staat onbevangen te spreken, deze intellectuele verzakking aan de invloed van Siegfried Bracke. Bij de nieuwsdienst van de VRT hebben nogal wat mensen linkse sympathieën. Nu Bracke zich heeft geopenbaard als iemand met rechtse sympathieën, en aan het nationalisme zijn fin de carrière heeft vastgeknoopt, zou je verwachten dat de nieuwsdienst de traditie van het eigen huis – die van de volksverheffing langs audiovisuele weg – onmiddellijk zou herstellen en weer een goed journaal zou produceren, dat bijvoorbeeld het bezoek van Ahmadinejad aan Libanon niet afdoet met een paar plaatjes, maar

uitvoerig verslaat en van achtergrondinformatie voorziet. Omdat het journaal even lamentabel blijft als voorheen, moet je wel de conclusie trekken dat het linkse populisme sterk op het rechtse lijkt.

En dan zijn er de betere duidingsprogramma’s, Panorama, documentaires op Canvas en dergelijke meer. Gewoonlijk zijn die niet gespeend van enige politiek-correcte vooringenomenheid. Misschien is het zo dat de zacht stalinistische morfologie van het omroepgebouw de erin werkzame geesten beïnvloedt, of anders laat het verschijnsel zich verklaren uit een oververtegenwoordiging van een bepaalde generatie in de hogere echelons, wie zal het zeggen.

In elk geval is het duidelijk dat de nieuwsdienst geobsedeerd is door Israël. Op dat land valt natuurlijk van alles aan te merken, net zoals op België, maar toch veel minder dan op de omringende halve en hele dictaturen, die zich echter in weinig aandacht van de Reyerslaan mogen verheugen. Dikwijls geeft de presentator of de verslaggever er blijk van de betekenis van het historische zionisme niet te kennen, maar zich wel te hebben laten indoctrineren door de niet aflatende Jodenhaat in de islam, die via de Organisatie van de Islamitische Conferentie (OIC) ook de Verenigde Naties heeft geïnfecteerd. Wat de moslimwereld verkondigt over de Joden en Israël moet wel waar zijn, want die arme moslims worden door het westen immers lelijk onderdrukt. Het valt als zaad in de vruchtbare bodem van de nu al meer dan veertig jaar bij ons gepredikte haat tegen Amerika en het kapitalisme. Alle idées reçues in die sfeer zijn volledig geïnterioriseerd door inmiddels drie generaties, in die mate zelfs dat je bij het fluisteren van een zwak protest al van racisme en fascisme wordt beschuldigd. En van islamofobie. Dat laatste woord is een verzinsel van de OIC, die er ongemeen veel succes mee heeft gehad in de hoofden van westerlingen zonder weerbaarheid tegen dergelijke agitprop.

Laat ik een voorbeeld geven van zo’n politiek-correct cliché. Toen dezelfde Jef Lambrecht in Phara kort voor zijn pensionering iets ten gunste van Israël zei, vroeg de licht verbijsterde presentatrice of hij tegenwoordig soms een vriend van dat land was, op een toon alsof hij zijn sympathie voor een moordenaar had opgebiecht.

Recent handelde Panorama over kolonisten in Hebron. Voor de duidelijkheid: ik ben geen vriend van die kolonisten, al is de historische werkelijkheid aldaar nogal ingewikkeld. Maar een afgewogen objectief beeld van Israël bood de uitzending bepaald niet. Wel voedde zij, in het verlengde van tientallen eerdere uitzendingen, het latente antisemitisme onder de Vlaamse kijkers, dat mede onder invloed van de VRT begint op te houden latent te zijn. Op de blog van het programma verschenen tientallen akelige commentaren, naast een stuk of drie genuanceerde. Die laatste waren opvallend genoeg ook direct veel beter geformuleerd. Blijkbaar kwamen ze niet uit de buik van het volk opgeborreld.

Toen kreeg ik een ingeving. Ik zou een laboratoriumexperiment doen! Ik zou eens testen of de nieuwsdienst kon omgaan met interne kritiek. Dat was makkelijk genoeg: mijn eigen vrouw werkt bij de website van diezelfde nieuwsdienst. En dus stuurde ik een commentaar onder de naam van mijn vrouw.

Dat werd geweigerd, evenals de volgende twee commentaren. Ik had het gros van mijn medecommentatoren ‘ongeletterd’ genoemd en dat vond de moderator beledigend. Volgens deze moderator zit het namelijk zo, dat je Joden (en zeker Israëlische Joden) vrijuit mag beledigen, maar antisemieten niet.

Uiteindelijk werd de eerste zin van het vierde commentaar geplaatst. Het integrale commentaar luidde: ‘De VRT draagt bij aan het antisemitisme dat zich vermomt als antizionisme. Is het nu niet meer beledigend, o censor?’ De moderator heet à propos Louis Van Dievel en zou over het gepaste talent hebben beschikt voor een hoge functie onder wijlen Ceausescu.

De Nieuwsdienst trapte er tot mijn vreugde met open ogen in. Daags nadien werd mijn vrouw al gebeld door haar baas. ‘Iedereen’ bij de nieuwsdienst praatte over het commentaar dat de partijlijn negeerde. De baas had ’toch wel wat vragen’ aan haar. Haar commentaar bracht haar ‘in een moeilijke positie’. Woorden van die strekking. Mijn vrouw hoefde haar opperste verbazing niet te spelen, want ze wist van niets. Arme beduusde schat! Ik kon haar snel troosten door op te biechten dat ik me wederrechtelijk met haar naam had getooid. Ook al koester je na vijfentwintig jaar over belangrijke onderwerpen wel min of meer dezelfde mening, extatisch van vreugde was ze niet. Maar je moet iets over hebben voor de wetenschap.

Later die dag ontving ik een mail van kameraad Van Dievel uit Boekarest. Hij deelde mij namens de Partij het navolgende besluit mede: ‘U hebt andermans naam misbruikt om te reageren op de Panorama- uitzending van 10 oktober jongstleden. Dat is strijdig met de regels voor deelname aan onze discussieforums. U bent voortaan niet meer welkom met welke reactie dan ook.’ De kameraad heeft helemaal gelijk. Gelukkig was ik toch niet van plan verder nog gratis voor de nieuwsdienst te werken.

Benno Barnard