Johan Van Overtveldt (N-VA)

Jean-Luc Dehaene, Dexia en een beladen verleden

Johan Van Overtveldt (N-VA) Europarlementslid, voormalig minister van Financiën en ex-hoofdredacteur Trends en Knack.

Dexia-voorzitter Jean-Luc Dehaene weigert botweg uitleg te komen geven in het Vlaams parlement. Dat roept diverse bedenkingen op.

De Franse belastingsbetaler pompte geld in Dexia voor de (voorlopige) redding van de Frans-Belgische financiële instelling. Dexia CEO Pierre Mariani gaat uitleg geven over de stand van zaken bij Dexia in het Franse parlement. Enige democratische logica wordt alzo gerespecteerd. De Vlaamse belastingsbetaler, die ook stevig over de brug kwam om het Dexia-schip drijvende te houden, blijft echter op zijn honger. In de hem geheel eigene stijl weigert Dehaene botweg om in het Vlaams parlement toelichting bij het dossier Dexia te komen geven.

De houding van Dehaene roept diverse bedenkingen op. Zo versterkt ze in ieder geval het gevoel dat het Dexia-dossier nogal wat niet echt fris ruikende hoekjes en kantjes bevat. Ze zet ook weer terug centraal de vraag voor wie Dehaene als voorzitter van de raad van bestuur van Dexia eigenlijk aan de slag is. Voor het bedrijf zelf, voor de Vlaamse/Belgische overheid of veeleer voor zijn politiek biotoop ACW dat via Arco zwaar met het Dexia-dossier in de financiële maag zit?

Met Dehaene, zo hoor je op nogal wat adressen, moet je dit soort attitude, om niet het woord brutaliteit in de mond te nemen, maar accepteren. Uiteindelijk zorgt de man toch wel voor oplossingen van de problemen die hem toegeschoven worden. Wel, een kritische blik op het parcours door de man afgelegd noopt tot stevige nuancering van het beeld van Jean-Luc Dehaene als de creatieve, zij het helaas een beetje brutale fixeur van vele dingen schots en scheefs. Het volstaat zich even te verdiepen in twee van de meest prangende dossiers van dit moment, nl. de Belgische staatsstructuur en de eurocrisis.

De Belgische staatsstructuur anno 2011 draagt op een intense manier de signatuur van Jean-Luc Dehaene. Vanaf zijn periode als kabinetsmedewerker van toenmalig eerste minister Wilfried Martens drukte niemand zo zijn stempel op de diverse staatshervormingen die werden doorgevoerd in België als Jean-Luc Dehaene. Het resultaat is een geldverslindend onding dat zowel inzake bevoegdheidsafbakeningen en responsabiliseringsmechanismen als inzake financiële stromen met haken en ogen aan elkaar hangt. Jean-Luc Dehaene staat rechtstreeks aan de wieg van de impasse waar Elio di Rupo nu probeert (opnieuw) mouwen aan te passen.

Jean-Luc Dehaene toonde zich altijd een groot voorvechter van de euro en van het Verdrag van Maastricht. Dehaene kan mede model staan voor de veronachtzaming van de essentiële regels die moeten gerespecteerd worden om tot een efficiënt werkende en duurzame monetaire unie te kunnen komen. In het verleden benadrukte hij continu dat Europa groeit doorheen crises. Het idee van die ene crisis te veel was nooit aan hem besteed. Ondanks de euforie rond het Duitse akkoord van gisteren blijft de euro in erg troebel water en is de overleving van de eenheidsmunt vandaag alles behalve gegarandeerd.

Zeker, onder zijn bewind kwam er een opmerkelijke verbetering in de toestand van onze publieke financiën tot stand gedurende de jaren 1990 (al mag niet vergeten worden dat de forse internationale rentedalingen daar een centrale rol in speelden). Maar voor het overige zit er nogal wat fout met de erfenis die Dehaene ons nalaat.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content