Dagboek uit Bordeaux: ‘Lukaku heeft nog recht op minstens 60 minuten tegen verdedigers die hij kent’

‘Het lijkt er veel op dat de groep al pratend naar mekaar toe is gegroeid’, schrijft Sport/Voetbalmagazine-journalist Peter T’Kint vanuit vanuit Bordeaux, twee dagen voor de wedstrijd van de Rode Duivels tegen Ierland.

Match Day -2 voor het duel tegen de Ieren. Iedereen present op training, zij het dat Kevin De Bruyne het nog wat voorzichtig aan deed. Last van de hamstrings en dus wat opletten met harde trappen of voorzetten. Met Eden Hazard was er geen probleem meer, hij deed alles mee.

De druk zit erop, een joker hebben we niet meer, aldus Marc Wilmots, die binnen dezelfde ‘animation’ zoals hij het noemt (Wilmots gruwelt van het woord tactiek) drie verschillende spelerscombinaties uitprobeerde. Onder meer om iedereen de indruk te geven dat hij kan spelen en zijn opties open te houden voor zijn eindbeslissing rond de opstelling. Een beslissing die morgenavond valt, om de spelers de kans te geven rustig te slapen en zich op de wedstrijd voor te bereiden. Wat die animatie betreft, ga maar uit van een 4-2-3-1, met een zes (Witsel) die de paslijnen richting Long of Walters moet afsnijden.

Jordan Lukaku confronteerde de pers, stelde dat hij “alleen over zichzelf wilde spreken”, maar liet wel los dat hij de indruk had dat “de Lukaku’s wat minder krediet hadden dan anderen.” Tegenover wie specifieerde hij niet, maar dat had hij “al drie jaar.” Ook toen hij nog gewoon als fan in de tribunes ging zitten en daar de opmerkingen over zijn broer hoorde.

Het mindere krediet dateert niet van de wedstrijd tegen Italië, voor alle duidelijkheid. Maar de opmerkingen van de coach de voorbije dagen, en de kritiek op het thuisfront over het moeilijke samenspel met de diepe spits, hadden blijkbaar toch wat voor twijfels gezorgd. De trainer moet reageren na Italië, besefte Jordan, en als dat zou betekenen dat Romelu op de bank belandde tegen de Ieren, zou dat toch zeer jammer zijn.

Jammer en vooral : onterecht. En ook heel inconsequent van Wilmots, op zich toch een zeer loyaal iemand. Rechtdoor, okee, maar loyaal. Je kan niet voor het begin van dit tornooi Romelu Lukaku tot spits nummer 1 uitroepen, constateren dat die zijn ‘contract’ in de oefenwedstrijden vervult (elke keer scoren), om hem vervolgens na één wedstrijd tegen misschien wel de beste verdediging ter wereld (met op clubniveau geperfectioneerde automatismen) af te serveren op basis van die ene gemiste kans (en het onvoldoende storen op de verdedigers). Niet gesteund door een ‘voetballend’ middenveld bovendien, en met op de flanken iemand die last had zijn lies en zijn minste interland van de voorbije drie jaar speelde.

Ongerustheid uit broederliefde

Uitroepen dat iemand je nummer één is, doe je op basis van het afwegen van alle kwaliteiten (en gebreken) van alle anderen. Ook van Batshuayi (en diens gemiste kansen tegen de Finnen) of van Benteke (en zijn gemiste kansen), of Origi, voor het EK in jouw ogen nog een flankspits en ook niet trefzeker tegen de Italianen. Romelu Lukaku heeft op basis van dit alles recht op nog minstens 60 minuten tegen verdedigers die hij kent.

Ongetwijfeld gebeurt dat ook en is de ongerustheid van Jordan, uit broederliefde, onterecht. Wilmots praatte vandaag met Lukaku na de training en kreeg hem zowaar aan het lachen. Was dat omwille van het goeie nieuws, dat ‘de natie op hem rekende’?

Jordan Lukaku zei nog iets interessants. Dat de leiders in de groep, Jan (Vertonghen), Axel (Witsel), Thomas (Vermaelen) en Eden (Hazard) dingen hadden gedaan om er de spanning uit te halen en hun rol opnamen. Wat dat precies was, kon hij niet kwijt.

Er is woensdag en donderdag weinig getraind door de basisspelers van maandag, maar wel veel gepraat. Over ‘de animatie’, de details, het overnemen van spelers, de grinta, wat fout liep, het verwachtingspatroon van zichzelf in de eerste plaats en van de Belgische fans in de tweede…

Het lijkt er veel op dat de groep al pratend naar mekaar toe is gegroeid. Dat ook de trainer stappen in hun richting heeft gezet, ook qua animatie. Uitgaan van eigen kracht, aanvallend voetbal, met oog voor de omschakeling. Dat zijn zelfverzekerdheid over de aanpak van de voorbije jaren _ zo is het en niet anders, zijn monoloog _ is omgeslagen naar meer dialoog. Meer naar de spelers toe, meer inbreng van hun uit. Wilmots bracht ze in de meest luxueuze omstandigheden naar Frankrijk, en geeft ze nu ook tactische inbreng. Hij beslist, maar zij geven hun mening.

Als dat de komende dagen wordt bevestigd en er is inderdaad meer overleg, dan heeft Antonio Conte de nationale ploeg misschien wel -zonder het te weten – een zéér grote dienst bewezen. Net als de kritiek van de doelman. Twee jaar geleden, in Brazilië, stak Hazard zijn coach nog een mesje in de rug, toen hij het gebrek aan automatismen aankaartte. Nu lijken hij en de Nederlandstalige leiders van de groep, een verbond te hebben gesloten. Zoals het een aanvoerder past.

Tous ensemble? Antwoord zaterdag.