De crisis is bezworen op Anderlecht na de 1-2 bij Zulte Waregem. Relaas van hoe Marc Coucke, Luc Devroe en Hein Vanhaezebrouck, de drie tenoren op Anderlecht, elk op hun manier de club weer op het juiste spoor trachten te zetten.
M arc Coucke zorgde voor de aftrap aan de Gaverbeek voor hét tafereel van het weekend toen hij, geflankeerd door Michael Verschueren en de hoofdverantwoordelijke van de stewards, een paar honderd ontevreden fans ging toespreken. Aan de supporters zou hij beloofd hebben om de ploeg te versterken in januari. Het was Couckes eerste publieke daad sinds hij op 3 oktober via Twitter een uitnodiging uitstuurde naar de voorzitters van alle supportersclubs. Beter laat dan nooit, zullen sommige fans gedacht hebben. Het stilzwijgen van het bestuur werkte even hard op de zenuwen van de diehards als het beroerde spel op het veld.
Dan pakte ex-manager Herman Van Holsbeeck het verstandiger aan: in tijden van crisis belegde hij steevast een persconferentie en ving hij persoonlijk de klappen op. Daarmee won hij tijd en creëerde hij tegelijk ook goodwill bij de aanhang. Dat Luc Devroe de voorbije weken weigerde om verantwoording af te leggen voor zijn transferhuiswerk werd als een soort misprijzen geïnterpreteerd. ‘Veel transfers, weinig kwaliteit’, was het harde verdict van de meegereisde fans in Waregem. Door zijn verleden bij Club Brugge had Devroe de perceptie al tegen en was zijn krediet niet ongelimiteerd. De belabberde resultaten – de winst in Waregem was pas de tweede in negen wedstrijden – hebben de aversie tegen de figuur Devroe alleen maar aangewakkerd. En dan krijg je vanzelf acties waarbij supporters de aftrap boycotten om te protesteren tegen de vijftien inkomende transfers. ‘Een minuut vertraging per mislukte transfer’, viel te horen in het Regenboogstadion. De actievoerders hielden geen rekening met het feit dat Didillon, Dimata, Bakkali, Cobbaut en zelfs Sanneh jonge spelers zijn die door omstandigheden hun groeicapaciteiten nog niet helemaal benut hebben.
Het neemt niet weg dat de problemen bij Anderlecht groter zijn dan eerst gedacht. De kern is niet alleen onevenwichtig samengesteld – Didillon heeft weinig concurrentie, er staat geen vervanger klaar voor Santini en Dimata – maar de Brusselaars missen vooral spelers met een x-factor. Neem nu Ivan Santini: de Kroaat zal dit seizoen nog scoren, maar hij is niet de verfijnde voetballer die zelf iets kan forceren. Het is ook niet logisch dat van Trebel plots verlangd wordt dat hij het spel maakt, assists geeft en zelf de bal binnen trapt. In een rol als dragende speler achter een creatief brein zou Trebel een hoger rendement halen. En wat gezegd van de wingbacksSaief, Amuzu, Najar en Saelemaekers? Op zich zijn het allemaal leuke voetballers, maar in en rond de box is het viertal afwezig. Sinds Vanhaezebrouck trainer is op Anderlecht stonden ze alles opgeteld 4825 minuten op het veld – het equivalent van 53 wedstrijden – en ze komen aan amper twee goals. Achterin is de grootste gemene deler het manco aan snelheid, wendbaarheid en voetballend vermogen.
MENSELIJKE MENNER
Devroe liet sinds de start van de crisis na om openlijk zijn steun aan Vanhaezebrouck te betuigen, maar de twee zijn zeker nog on speaking terms. Devroe werd vorige week enkele keren gespot in het bureau van Vanhaezebrouck. Hoeft het dan te verbazen dat Vanhaezebrouck het zondag na affluiten voor de gekwelde Devroe opnam? ‘Ik ben altijd rustig gebleven. Ik doe niet mee aan al die heisa’, aldus Vanhaezebrouck. ‘De manier waarop mensen, onder wie Luc Devroe, worden aangevallen en neergehaald is schandalig. Wel, voor mij is dat onaanvaardbaar. In de huidige maatschappij mag men zomaar mensen met de grond gelijkmaken. Ik ben van een generatie waarin het allemaal wat respectvoller gebeurde. Ik wil met niemand een oorlog ontketenen, maar we zullen op een andere manier reageren.’
Het eerste signaal kwam van de spelersgroep. Het was bijna aandoenlijk hoe alle spelers richting bank liepen bij het doelpunt van Bakkali, zijn eerste als speler van de recordkampioen. Opvallend genoeg alludeerde Vanhaezebrouck na de match op een mysterieuze complottheorie die als doel had om Anderlecht te destabiliseren. Slim gezien van Vanhaezebrouck: er is geen betere manier om de rangen te sluiten dan een gemeenschappelijke vijand te zoeken. Als de West-Vlaming onder druk staat, dan kan hij heel ver gaan in zijn redeneringen, hebben ze ook op Anderlecht ontdekt. ‘We worden door iedereen opgejaagd en we worden van overal beschoten. Maar deze groep staat eensgezind op het veld. We weten dat we het alleen zullen moeten doen, want ze staan klaar om ons te fusilleren. De vreugde bij het doelpunt is een waarschuwing richting buitenwereld: we zijn niet dood.’
Trebel en co hebben aangetoond dat ze zeker niet uitgekeken zijn op hun trainer. Het zou haaks staan op wat er op Neerpede wordt vastgesteld. Medewerkers die dicht bij de ploeg staan, hebben nog geen enkele speler kunnen betrappen op kritiek aan het adres van Vanhaezebrouck. Ze zijn niet vergeten dat de coach zelfs na een wanprestatie achter hen is blijven staan. Dat Vanhaezebrouck hen een gebrek aan leiderschap verwijt, is maar een futiliteit. Het helpt ook dat de T1 kan rekenen op een loyale staf die als een man achter hem staat. HVH wordt fel geapprecieerd in de kleedkamer. Hij heeft een grote mond – die indruk geeft hij althans – maar hij gaat op een menselijke manier om met zijn spelers. Laatst nog met Francis Ciske Amuzu. De tiener is geen fan van interviews – zijn verlegenheid speelt hem parten – en het is Vanhaezebouck die op hem heeft ingepraat om voor de bekermatch tegen Union toch een babbeltje te slaan met de pers. ‘Jij gaat dat kunnen, ik zal wel praten .‘ Amuzu was meteen gerustgesteld.
ENGAGEMENT
De opluchting na de winst in Waregem was groot bij Vanhaezebrouck. Toch is hij de voorbije weken geen haar veranderd. Hij zal iets meer gesakkerd hebben als iets niet geregeld was zoals hij het wilde, maar zijn greep op de groep heeft hij op geen enkel moment gelost. Hij analyseerde tot in de kleinste detail de gps-gegevens, observeerde de lichaamstaal van zijn spelers op training en bleef hameren op de groepsdiscipline. Bij HVH zou Anthony Vanden Borre niet ontspoord zijn – remember de stoel die de voormalige Rode Duivel door de kleedkamer zwierde richting Geert Emmerechts – en zouden Milan Jovanovic en Dieumerci Mbokani geen vrijgeleide gekregen hebben om keer op keer te laat te komen op training.
Ook in volle crisis ging Vanhaezebrouck met evenveel goesting naar de beloften kijken. Twee weken geleden was hij aanwezig op een bekerwedstrijd van de beloften terwijl er maar twee van zijn spelers moesten afzakken. Hij kruipt vaak in een hoekje op de eerste verdieping op Neerpede om op zijn eentje de match te bekijken. De voorbije tien jaar heeft er geen enkele coach op Anderlecht zich zo geëngageerd voor de jeugd als Vanhaezebrouck.
Op Neerpede heeft de West-Vlaming uiteraard vijanden. Hij weet dat zijn ideeën af en toe botsen met wat gangbaar is. Een naaste medewerker verwoordt het als volgt: ‘Hein is een leider. Een mens met een sterk karakter. Hij laat zich niet beïnvloeden en wil graag zijn eigen fouten maken.’
Drie Balkanboys afgeserveerd en nieuw Ivoriaans talent op komst
Drie veldspelers stonden nog geen minuut op het veld bij Anderlecht: Ivan Obradovic, Luka Adzic en Kristal Abazaj. Obradovic weet al sinds eind augustus, toen de transferperiode afliep, waar hij aan toe is en is niet meer welkom bij de A-kern. Hij revalideert momenteel van een achillespeesblessure en van hem wordt verwacht dat hij tot aan de winterstop afwisselend met de B-kern en individueel zal trainen. De keren dat hij met beloftetrainer Jonas De Roeck trainde, gaf hij een gemotiveerde indruk. De 30- jarige Serviër is niet het type dat de sfeer zal verzieken in een kleedkamer.
De situatie van de twee andere Balkanboys is schrijnender. Abazaj en Adzic trainen mee met de A-ploeg, maar volgens Vanhaezebrouck zijn ze bijlange niet klaar om minuten te krijgen. Het zijn twee vriendelijke jongens, dat wel, maar ze hebben een speciaal karakter en hun trainingsarbeid zou eerder aan de lage kant liggen. Ze hebben dezelfde werkethiek als Aleksandar Mitrovic: ze gaan op training in het rood wanneer ze zelf zin hebben. Zelfs Mila, een Servische medewerkster van het sociaal departement, slaagt er in niet om helemaal door te dringen tot de twee nieuwkomers. Na een kwart van de competitie is het duidelijk dat ze allebei in een vicieuze cirkel zitten waar ze moeilijk uit zullen geraken. Aangezien Vanhaezebrouck erom bekend staat een koppigaard te zijn, is de kans bijzonder klein dat hij zijn mening over hen nog zal bijstellen.
De T1 lonkte de voorbije weken naar een nieuwe speler: Ciryack Dhauholou. De Ivoriaanse spits streek een jaar of drie geleden neer op Anderlecht via makelaar Serge Trimpont, die in het verleden ook Aruna Dindane en Cheick Tioté aanbracht. Door een aaneenschakeling van blessures werd Dhauholou serieus afgeremd in zijn ontwikkeling, maar zijn potentieel wordt hoog ingeschat op Neerpede. Dhauholou wordt omschreven als een speler met de kracht van een oermens die technisch iets verfijnder is dan Mohammed Dauda. Vanhaezebrouck is fan van Dhauholou, maar hij kon hem nog geen kans geven in de A-kern omdat hij opnieuw met kleine kwaaltjes kampt. Donderdag wordt er een oefenduel gespeeld in Tilburg tegen Willem II en door de vele afwezigen zal Dhauholou de kans krijgen om Vanhaezebrouck helemaal te overtuigen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
