Hein, dé voetbalman van het jaar

Vandaag kreeg AA Genttrainer Hein Vanhaezebrouck in Aalst de Trofee Raymond Goethals, die de trainer beloont die het meest op Raymond Goethals lijkt. ‘Een verrassing is dat niet’, schrijft Geert Foutré. ‘Hein heeft het afgelopen jaar nogal wat mensen verrast.’

Vandaag kreeg AA Gent-trainer Hein Vanhaezebrouck in Aalst de Trofee Raymond Goethals, die de trainer beloont die het meest op Raymond Goethals lijkt.

Een verrassing is dat niet.

Als Hein de trofee niet had gekregen, dat was pas een verrassing geweest. Zelf heeft Hein het afgelopen jaar nogal wat mensen verrast.

Anderhalf jaar geleden twijfelde AA Gent-voorzitter Ivan De Witte maar heel kort toen hij nadacht over de nieuwe trainer van de Buffalo’s. Die keuze ging toen tussen Peter Maes en Hein, al kwam Dick Advocaat, die aangaf ook geïnteresseerd te zijn in een baan in dat mooie nieuwe stadion, nog even in beeld.

In feite had De Witte de knoop al doorgehakt. Zijn buikgevoel vertelde hem om voor Vanhaezebrouck te gaan. Weliswaar een West-Vlaming, maar toch iemand van wie hij verwachtte dat hij op dat moment het meest zou aanslaan bij de Gentse aanhang, op dat moment al een paar jaar niet verwend op sportief vlak.

Louwagie en Vanhaezebrouck

Anderhalf jaar later heeft Vanhaezebrouck, meer dan iemand voor mogelijk had gehouden, heel Gent naar zijn hand gezet. In een gesprek in het kader van een allesomvattende reportage die woensdag verschijnt in Sport/Voetbalmagazine, gaf algemeen manager Michel Louwagie vorige week nog aan dat Vanhaezebrouck hem verrast heeft. ‘Door de rust die hij zelf uitstraalde en overbrengt op de groep.’

Louwagie schrok toen hij zijn trainer na de Europese lottrekking hoorde beweren dat Gent Europees kon overwinteren. Als enige liet Vanhaezebrouck in zijn contract een clausule opnemen betreffende een premie in geval Gent Europees na de winter een ronde ver zou geraken. ‘Maar voor de ronde daarna heeft ook Hein niets voorzien’, voegde hij er lachend aan toe.

Louwagie zat die dag gewoon op kantoor. Dat kon hij zich permitteren, met de manier waarop Vanhaezebrouck de sportieve zaken onder controle had, voegde hij er opgelucht aan toe, nadat hij de jaren voordien vaker dan hem lief was hoogstpersoonlijk de vinger aan de pols moest houden door regelmatig de training bij te wonen.

Over de landsgrenzen heen

Vandaag regelt Hein dat allemaal zelf. De spelers gaan er ook volgzaam in mee. De meesten hebben nooit tevoren iets gewonnen in hun leven en beseffen dat ze unieke momenten beleven, waarvan veel collega-voetballers, zeker in België, alleen maar kunnen dromen. Momenten waarvan de meesten later ook zullen moeten vaststellen dat ze zoiets nooit meer zullen meegemaakt hebben. Hein is geen gemakkelijk mens, maar wel één die vaak mensen zo ver mee krijgt in zijn verhaal dat ze hun grenzen verleggen.

Zijn hand is ook op tactisch vlak een begrip geworden op het veld, niet alleen in België, maar ook buiten de grenzen, gezien de lof en de hoge quoteringen die de Gentse spelers voor hun Europese opdrachten in de buitenlandse pers krijgen.

De vraag is in hoeverre hij in staat is om ook door de wol geverfde spelers in zijn voetbalverhaal mee te krijgen. Vinden die zich in de filosofie die hij oplegt qua invulling van het profbestaan, of dragen ze hem gewoon de kleedkamer uit?

Vandaag leeft die vraag nog niet, en mag Hein, die naar buiten uit zelden of nooit twijfel toont en nooit om een antwoord verlegen zit, tevreden zijn over zijn werk.

Daarom is Hein Vanhaezebrouck in ons voetbal gewoon de man van het jaar. Niet alleen in de Arteveldestad, maar ook in het Belgische voetbal. Alleen is dat nog niet overal goed doorgedrongen omdat Gent op voetbalvlak nog geen nationale uitstraling heeft. Toen Standard een jaar of zes geleden de tweede landstitel haalde, titelde een vooraanstaande Franstalige krant: ‘Liège, nouvelle capitale du football belge?’ In en rond Gent zijn ze, zonder straf palmares in het verleden, nog te zeer verrast door het recente succes om nu al zo hoog van de toren te blazen.

Het maakt de verdienste van de trainer er niet minder op.