Hoe Dejan Veljkovic zoveel macht kreeg bij KV Mechelen

Dejan Veljkovic deed met veel profclubs zaken. Maar nu hij met zijn onfrisse praktijken tegen de lamp van het federaal parket liep, sleurt hij KV Mechelen het sterkst mee in zijn val. Een wonder is dat niet voor zij die Malinois van nabij volgden; ondanks zijn reputatie kreeg de Servische makelaar er veel speelruimte.

Na zijn vereffening van dik vijftien jaar geleden hing KV Mechelen een bord in zijn stadion met als opschrift ‘Remember 2002-2003′. De Malinoisfamilie was vastberaden: nóóit mocht zo’n fiasco zich nog herhalen. Duizenden fans hadden elk 1000 euro van hun persoonlijke spaarcenten opgehoest om ten minste nog een doorstart in de derde klasse mogelijk te maken, wat gelukt was. Het maakte van het nieuwe Yellow Red KV Mechelen een prachtig voetbalproject, een inspirerend wij-verhaal. Tv-figuur en KV-supporter Mark Uytterhoeven kreeg een ‘levenslang’ zitje in het bestuur. Samen met oud-spits Piet den Boer en ex-speler en -trainer Fi Vanhoof had hij de reddingsactie mediageniek en succesvol gemaakt. En naast Uytterhoeven kregen ook de gewone fans inspraak bij het nieuwe KV Mechelen. Enkelen mochten in het bestuur zetelen en zelfs de boekhouding inkijken, allemaal met als onderliggende gedachte dat KV Mechelen voortaan koosjer en beredeneerd zou werken.

Uitgerekend bij dat schijnbaar gelouterde KV Mechelen is het federaal parket nu op aanwijzingen gestoten van malafide praktijken. Het gaat om dubieuze financiële constructies en private omkoping in het kader van de degradatiestrijd van eerder dit jaar. Het parket noemt de wedstrijden Antwerp-Eupen op speeldag 29 van vorig seizoen en KV Mechelen-Waasland-Beveren op speeldag 30. De onderzoeksrechter hield vorige week twee KV-mensen aan: hoofdaandeelhouder Olivier Somers en financieel verantwoordelijke Thierry Steemans. Ook de Servische makelaar Dejan Veljkovic werd van zijn vrijheid beroofd. Hij lijkt de spin in het KV-web.

Paard van Troje

Lange tijd had makelaar Walter Mortelmans een sterke positie bij Malinois, maar zo’n vijf jaar geleden moest die vaststellen hoe plots Veljkovic almaar vaker het Mechelse gras voor zijn voeten wegmaaide. Vooral vanaf 2014 begon de positie van de Servische makelaar bij KV Mechelen op te vallen. Toen stelde de club Aleksandar Jankovic aan als trainer.

Op zich was het niet zo bijzonder dat een pion van Veljkovic trainer werd bij een Belgische eersteklasser, maar bij KV Mechelen sprong de aanstelling van Jankovic vier jaar geleden in het oog omdat er bij de club ook al verscheidene spelers liepen uit de portefeuille van de Servische makelaar. Zo had KV al doelman Tome Pachovski gecontracteerd, was in 2013 Benjamin Mokulu neergepoot Achter De Kazerne en waren daar in het voorjaar van 2014 ook nog de verdedigers Milos Kosanovic en Ivan Obradovic bijgekomen. Begin mei 2014 had KV Mechelen zijn nieuwe doelmannentrainer gepresenteerd, weer een figuur die Veljkovic goed kende: Philippe Vande Walle. In die context mocht Veljkovic dus ook nog eens de man leveren die elk weekend besliste wie er aan de aftrap verscheen. De invloedssfeer van de Servische makelaar groeide in Mechelen naar een hoogte om in de gaten te houden,zeker omdat aan Veljkovic op dat moment al een louche reputatie kleefde. Hij stond te boek als een man op wie clubs moeilijk vat konden houden. Zelfs lasterlijke geruchten over matchfixing deden toen al de ronde over hem. Voor wie in het wereldje meedraaide, was het moeilijk om daarvan niét op de hoogte te zijn. Desondanks zetten bij KV Mechelen financieel directeur Thierry Steemans, commercieel directeur Marc Faes, sportief directeur Fi Vanhoof en voorzitter Johan Timmermans de deur wagenwijd open voor Veljkovic. Het KV-kwartet benadrukte graag dat de lessen van de vereffening nog goed in hun achterhoofd zaten, maar reden intussen een paard van Troje de club binnen. Timmermans, die als voorzitter toen de eindverantwoordelijke was, neigt dezer dagen naar de slachtofferrol, maar uitgerekend hij verdedigde de bevoorrechte positie van Veljkovic bij KV altijd met hand en tand.

Zonder harde bewijzen konden journalisten niks naar buiten brengen over eventuele onfrisse praktijken van Veljkovic. Maar om niet het verwijt te krijgen dat de pers de andere kant opkeek, besloot Sport/Voetbalmagazine in mei 2014 wel om de toenemende invloed van Veljkovic meteen sec te schetsen, onder de titel: KV Mechelen vist in Veljkovic’ vijver. In dat stuk suste Vanhoof: ‘Er zijn nog makelaars van wie we meer dan twee mensen hebben. De groep mag niet te groot worden, maar dat zullen we wel in het oog houden.’

Het was grotendeels dankzij het transferbeleid van diezelfde Vanhoof dat KV na de vereffening uit het dal van de derde afdeling terug was opgeklauterd tot het hoogste niveau. Aanvankelijk zette Malinois ook daar zijn opmars verder, met jaar na jaar een betere positie in het eindklassement. Maar hoe hoger KV klom, hoe lastiger het werd om nog vooruitgang te boeken met het recept van Vanhoof. Het werd moeilijk om in de lagere afdelingen nog goedkoop talent te vinden dat mee kon in de subtop van de hoogste klasse. Bovendien kwamen – met de top van het Belgische voetbal in zicht – almaar meer makelaars rond de club zweven. Zij roken een lekkere prooi, zeker omdat Vanhoof de rol wat loste. Zo zag de sportief directeur – een zeventiger intussen – het niet zitten om nog wekelijks op een vliegtuig te kruipen en ver van huis spelers te scouten. Andere KV-bestuurders begonnen intussen te geloven dat zij ook wel wisten hoe KV op sportief vlak de laatste stap richting play-off 1 kon zetten. Er ontstond bij KV een speelruimte voor makelaars om links of rechts een zaakje op het getouw te zetten. Goedkope constructies waren daarbij welkom, want geel-rood zwom niet in het geld en droeg sinds de vereffening zuinigheid hoog in het vaandel.

Fel knipperlicht

In 2015 bereikten Sport/Voetbalmagazine de eerste signalen die erop wezen dat KV Mechelen met Veljkovic een man aan boord had gehesen die effectief moeilijk onder controle te houden was. Zo circuleerde het gerucht dat Veljkovic druk gezet had op Jankovic om Pachovski van de bank te halen. Voorzitter Timmermans bevestigde dat aan dit blad: ‘Veljkovic probeerde inderdaad om zijn speler in de gratie te werken van de trainer, maar moest vaststellen dat zijn insinuatie niks uithaalde.’ Daar had de voorzitter misschien een punt, maar de buitenwacht zag het knipperlicht almaar feller schijnen. Intern bij KV luidde de alarmbel niet, integendeel. Anderlecht had intussen miljoenen op tafel gelegd voor Obradovic. De winstmarge voor KV was naar Mechelse termen ongezien fiks en de dankbaarheid tegenover Veljkovic dus immens.

Gaandeweg deinde de invloedssfeer van Veljkovic bij KV nog verder uit, ook zonder tussenkomst van de club; de Servische makelaar bleek KV-spelers van andere makelaars naar zijn portefeuille te loodsen. Zo liet middenvelder Mats Rits, nu bij Club Brugge, plots Mortelmans staan om met Veljkovic in zee te gaan. Op zich was het niet wereldschokkend dat makelaar A een speler afsnoepte van makelaar B, maar Veljkovic probeerde dat weleens door de indruk te wekken dat álle transferbewegingen bij KV via hem verliepen. Hij wou spelers graag laten geloven dat ze geen stappen meer vooruit zouden zetten bij de club als ze hun zaken niet door hem lieten behartigen. Sport/Voetbalmagazine belde voorzitter Timmermans. Weer bevestigde die: ‘Er was inderdaad een poging om het verdedigen van de belangen van een speler ( Jordi Vanlerberghe, nvdr) naar zich toe te trekken en Veljkovic probeerde zichzelf wat te promoten.’ En, zo voegde de preses er nog stoer aan toe: ‘Veljkovic weet intussen dat hij dat geen tweede keer moet proberen.’

Sport/Voetbalmagazine pende het neer onder de titel KV Mechelen danst met Veljkovic op slappe koord. Dit blad stuurde het stuk vóór publicatie naar Timmermans. Prompt kreeg ook Veljkovic er lucht van. In een mail aan de redactie schreef Timmermans te hopen dat het artikel niet zou gepubliceerd worden. Hij zei er de relevantie niet van in te zien; volgens hem handelde Veljkovic net als andere makelaars. De KV-voorzitter benadrukte dat hij zeker niet wilde genoemd worden in het stuk, een paniekerige repliek die moeilijk los te zien was van de furieuze reactie van Veljkovic. Ook die probeerde terstond zijn invloed aan te wenden om de publicatie tegen te gaan. Veljkovic dreigde ermee alle toekomstige interviews van KV-spelers met dit blad te zullen tegenhouden. Sport/Voetbalmagazine bracht het stuk toch zoals gepland, met de quote van Timmermans. Kort daarna volgde een boycot van KV Mechelen tegenover Sport/Voetbalmagazine. Olivier Renard, toen sportief directeur bij KV, motiveerde die door te stellen dat Timmermans achteraf had gevraagd om niet genoemd te worden en Sport/Voetbalmagazine niet gehoorzaamd had. Was dát de redenering van KV of danste de club naar de pijpen van Veljkovic? Het bleef onduidelijk. Maar de voorspelling van Veljkovic rond die boycot kwam wel uit en zo ontstond ten minste de indruk dat KV in de pas liep van de Serviër, zeker wanneer die even brieste.

Weer een gouden transfer

Na Obradovic kon KV Mechelen begin 2016 ook Kosanovic verkopen, weer voor miljoenen, deze keer aan Standard. Bij die club was de eerdergenoemde Renard intussen sportief directeur geworden. Voor Timmermans en co bewees die tweede gouden transfer eens te meer dat de samenwerking met Veljkovic voor KV Mechelen meer goeds bracht dan slechts.

Telkens er bij KV in- of uitgaande transfers aan de orde waren, lag Veljkovic op de loer. Toen medio 2016 met Sofiane Hanni opnieuw een goudhaantje in de KV-etalage kwam, dook de spelverdeler, die eerder samenwerkte met een Franse makelaar, plots op met Veljkovic aan zijn zijde. Opnieuw meldde Sport/Voetbalmagazine het. Opnieuw was Timmermans misnoegd. ‘Veljkovic heeft ook spelers bij andere clubs; daar hoor ik nooit iets over.’

Wijzen naar de anderen en zeggen dat het daar evengoed gebeurt, dat was ook de reactie van KV Mechelen toen dit blad in 2016 lucht kreeg van Veljkovicdeals met financiële constructies via Cyprus. Zulke constructies zijn niet per definitie illegaal, maar wekten toch de aandacht van Sport/Voetbalmagazine en waren een aanleiding om vragen te stellen. De KV-top leek enerzijds te beseffen dat voorzichtigheid geboden was en gaf anderzijds aan dat zulke praktijken zich ook elders afspeelden. In Mechelen waanden ze zich veilig met de redenering: als de groten het doen, moet een kleine vis als KV zich dan zorgen maken?

Intussen tastte Veljkovic onverstoorbaar af of er ook opportuniteiten waren in KV- dossiers waarmee hij op het eerste gezicht niks te maken had. Toen KV lonkte naar spits Siebe Schrijvers, op dat moment nog in dienst van KRC Genk, sprak Veljkovic met de top van de Limburgse club over dat dossier, terwijl Schrijvers niet eens in zijn portefeuille zat. Een goedgeplaatste figuur bij KRC Genk fluisterde dat Veljkovic toen zelfs namens KV Mechelen praatte. Timmermans’ repliek luidde: ‘Ik kan daar niet op reageren, want ik weet niet of het zo is. Mocht het zo zijn, dan interesseert het mij niet. Mij interesseert de kwaliteit van de spelers die aangebracht worden.’ Veljkovic zelf ontkende dat hij stappen zette in de flirt van KV met Schrijvers. ‘In de zaak van Yohan Croizet bevorderde ik wel het contact tussen OHL en KV.’ Over dat dossier zei OHL dan weer dat Veljkovic erin opdook op vraag van KV. Timmermans antwoordde: ‘Dat geloof ik nooit; het is mij in ieder geval onbekend.’ Andermaal was Timmermans not amused omdat Sport/Voetbalmagazine die zaken belichtte.

Stresserende situatie

Toen dit blad in augustus 2016 ook aan Anthony Moris, toen doelman van KV Mechelen, vragen had gesteld over Veljkovic, met wie ook hij samenwerkte, belde Veljkovic de betrokken journalist achteraf op. In een ijskoud gesprek liet de Serviër toen op een dwingende en dreigende manier duidelijk verstaan dat hij nooit meer wou zien dat de betrokken journalist zijn naam nog gebruikte in Sport/Voetbalmagazine. De journalist gaf daar geen gevolg aan. Even later kwam het thema Veljkovic ook aan bod in een interview met Rits. En na nog een verhaal met enkele kritische passages vroeg het bestuur van KV aan de hoofdredactie van dit blad om de journalist in kwestie niet te behouden als clubwatcher van KV Mechelen.

Bij KV Mechelen deden even later, bij de omschakeling van een vzw- naar een nv-structuur, de zakenmensen Olivier Somers en Dieter Penninckx hun intrede in het bestuur. Steemans sprong op de passerende trein en stak ook geld in de nv, zij het op een veel lager niveau dan Somers en Penninckx. Als nieuwelingen in een haaienwereld zetten die laatsten hun eerste passen in het voetbalmilieu uitgerekend bij een club waarin een man als Veljkovic een bevoorrechte positie innam. En hoewel de intentie werd uitgesproken om niet meer zoals vroeger te leunen op één makelaar, zat Veljkovic met zijn tentakels zo diep in KV Mechelen dat zijn invloed er kennelijk niet zomaar uit te schakelen was. Bovendien kwamen Somers en co kort na hun miljoeneninvesteringen en de vervanging van de hoofdtribune – ook een miljoenenkwestie – meteen terecht in een degradatiestrijd, een van de meest zenuwslopende aspecten van het profvoetbal. Een financiële opdoffer van formaat lonkte. Wie al even meedraait in de voetbalwereld, weet dat mensen in zulke stresserende situaties soms de vreemdste bokkensprongen maken.