Yannick Bolasie heeft niets gemeen met de supertalenten uit de Premier League die van jongs af gepamperd worden. De nieuwe aanvaller van Anderlecht is het voorbeeld van de selfmade speler die zich heeft kunnen handhaven in het hypercompetitieve Britse voetballandschap.
In tegenstelling tot beruchte wintertransfers uit het verleden – denk maar aan Demy de Zeeuw, Lazar Markovic, Stéphane Badji, Filip Djuricic, Alexander Büttner, Rolando, Marko Marin of Samuel Armenteros – heeft de komst van Yannick Bolasie in de laatste minuten van de wintermercato niet de kenmerken van een paniekaankoop. De methodiek waarmee de transfer tot stand kwam is haast identiek, maar het cv van de man overschaduwt dat van zijn voorgangers toen zij naar Brussel afzakten. Nog een verschil: de Congolees is meteen inzetbaar. Sinds augustus speelde hij 21 wedstrijden in de Championship voor Aston Villa en hij stond negen keer aan de aftrap in de laatste tien duels. Zijn twee doelpunten en vijf assists zijn aan de magere kant en geven aan dat hij niet meteen een killer is voor doel. Volgens enkele hardnekkige geruchten is Bolasie een spectaculaire waaghals die frivoliteit verkiest boven efficiëntie. Hij is een buitenbeentje in het moderne voetbal waar enkel rekening gehouden wordt met de verhouding tussen de gespeelde minuten en het aantal beslissende acties. Maar het is algemeen bekend dat de Premier League de competitie bij uitstek is waar alles door de vingers wordt gezien voor artiesten die in staat zijn om het publiek in vervoering te brengen met een geniale uitspatting. Wel, Bolasie is een van hen.
Ik weet dat hij altijd een gezonde dosis zelfvertrouwen heeft gehad.
Het eerste deel van zijn carrière vat goed zijn opmerkelijke parcours samen. Hij cultiveert het beeld van een jongeman die anders wil zijn dan de mainstream voetballer. Hij onderstreept zijn tegendraadsheid in een interview aan de TheGuardian in de zomer van 2016 toen hij op het punt stond naar Everton te vertrekken. Hij laat onder meer noteren dat hij niet het leven zou willen leiden van een Eden Hazard. Waarmee de Congolese international, goed voor 35 caps en 9 doelpunten voor zijn land, op een lieflijke manier de levensstijl aan de kaak stelt van profvoetballers die zich doorgaans in een steriele voetbalwereld ophouden. Voor hem geen decadente viergevelwoning in een chique buitenwijk van Londen waar het leven veraf staat van de realiteit. Zo beweert hij toch. Hij zweert bij simpele dingen en verkiest een huis met normale afmetingen. Van het type dat hij vroeger zelf bewoonde in Ickenham in het noordoosten van Groot-Londen. Verrassend? Eigenlijk niet, aangezien zijn levenswandel veel weg heeft van een permanente hindernissenbaan.
LONDENSE STRAATRAT
Bolasie brengt zijn eerste zeven levensmaanden door in Lyon alvorens samen met zijn ouders naar Londen te verhuizen. Omdat de opleidingscentra van grote clubs hem stelselmatig negeren, leert hij de stiel helemaal onderaan de ladder, ver weg van de media-aandacht waar toekomstige cracks onder te lijden hebben. Op zijn zeventiende tekent Bolasie bij Hillingdon Borough, een bescheiden clubje actief op het achtste echelon, dat zijn spelers in natura uitbetaalt. Ook voor Bolasie, die twintig pond per week vraagt, weigert de raad van bestuur van de club een uitzondering toe te staan. Uiteindelijk stelt hij zich tevreden met een minder vette deal: per gescoord doelpunt mag hij een gratis hamburger ophalen in de kantine. Volgens de overlevering zou hij op een avond acht goals hebben gemaakt en bij wijze van uitzondering zou hij zijn wedstrijdpremie met zijn ploegmaats hebben gedeeld. Hij beseft heel snel dat zijn hamburgerdieet een aanslag is op zijn cholesterolgehalte en dat scouts niet staan te springen om naar Hillingdon Borough af te zakken. ‘Het terrein lag er niet slecht bij’, vertelde Bolasie onlangs in TheIndependent. ‘Het is te zeggen: het was helemaal vlak. Je kon dus een spurtje trekken bal aan de voet. De wedstrijden op verplaatsing waren lastiger. Op Didcot Town, Harrow Borough ou Wealdstone FC speelde je naar boven of naar beneden.’
Hij is er niet helemaal van overtuigd dat zijn eerste ervaringen bij de senioren van Hillingdon Borough hem toegang zullen verlenen tot het walhalla van het voetbal en hij volgt zijn neef Lomana LuaLua naar het Maltese Floriana om er een test af te leggen. In de verpauperde versie van de Engelse Premier League verdient hij zijn eerste centen als doelpuntenmaker en hij begint stilaan te dromen van een betere toekomst. Het seizoen daarop verkast hij voor 25.000 pond naar Plymouth Argyle in de Championship. Hij is nog geen twintig jaar en het geluk lacht hem eindelijk toe. Tegelijkertijd loert het echec om elke hoek voor de beginneling die niet vertrouwd is met de verplichtingen die gepaard gaan met profvoetbal. ‘Ik kende hem toen nog niet, maar ik weet dat hij altijd een gezonde dosis zelfvertrouwen heeft gehad’, zegt Nicaise Kudimbana, de vertrouwenspersoon van Bolasie bij de nationale ploeg van Congo. ‘Ik kan mij dus niet inbeelden dat hij lang met twijfels heeft rondgelopen. In het dagelijkse leven is het een brave gast die enkel aan het welzijn van zijn familie denkt. Op het veld is het een echte winnaar. Hij is het type dat zijn kwaliteiten goed kent en er niet aan twijfelt dat hij de beste is.’
In de Championship is geen enkele verdediger opgewassen tegen zijn versnelling, maar hij is ook beroemd om zijn tactische flaters en frequente black-outs bij het meeverdedigen. De erkenning zal pas volgen na drie opeenvolgende uitleenbeurten aan clubs uit lagere reeksen. Vooral zijn klusje bij Barnet in de League Two, waar het bijna mythische Underhill Stadium in het seizoen 2009/10 getuige is van zijn eerste krankzinnige trucs, zou beslissend zijn voor zijn carrière. Bij zijn terugkeer naar Plymouth is Yala, de tweede voornaam van Bolasie, niet meer dezelfde speler. Zijn doelpuntenproductie ligt bedroevend laag, maar hij straalt vertrouwen uit. Op en naast het veld. Hij laat zich tijdens een uitzending van Lord of the Mics, een online radiomagazine dat de doorbraak van jonge rappers moet ondersteunen, opmerken met een liedje gericht aan zijn ploegmaat Bradley Wright-Phillips. De zoon van Arsenallegende Ian Wright en stiefbroer van Shaun Wright- Phillips. De tekst liegt er niet om. ‘ Just ‘cos you got Wright in your name, don’t mean that you’re a Gunner. Man will get left in the park like Ji-Sung… Looking bare eager couldn’t score goals in the Championship, that’s why he went down to League One – Brentford didn’t want him neither.’
Bolasie is een Londense straatrat zoals er duizenden rondlopen in de Britse grootstad. Hij is dol op muziek en houdt van rappen. In de kleedkamer is hij een showman eerste klasse. ‘Ik heb hem al vaak gezegd dat hij daarmee moet stoppen’, lacht Kudimbana. ‘Hij zou zich enkel op het voetbal moeten concentreren. Maar het is sterker dan hemzelf. Yannick heeft dat nodig om goed te spelen. Dat denkt hij tenminste…’
BOLASIE FLICK
Het abc van het voetbal krijgt hij op straat mee. Wat hem niet belet om zich ook thuis te voelen aan de top van het Engelse voetbal. In de zomer van 2012 wordt hij voor ongeveer een miljoen euro gekocht door Crystal Palace en niet veel later begint hij aan zijn metamorfose. Zijn balans na een eerste volledige seizoen in de Championship is niet slecht: 3 doelpunten en 7 assists. Met de Eagles bereikt hij in die campagne ook zijn ultieme doel: in de Premier League voetballen. Het is de impuls die zijn carrière nodig heeft. Een loopbaan die zich plots aan een duizelingwekkende snelheid ontwikkelt. En daarin is geen plaats voor interlandvoetbal met Congo. Ondanks herhaalde pogingen van bondscoach Claude Leroy wimpelt Bolasie een uitnodiging af om in 2013 aan de Afrika Cup deel te nemen. De halsstarrigheid van Bolasie is niet verwonderlijk: hij zou naderhand toegeven dat hij enkel bij Les Léopards is beginnen te spelen om zijn vader Gaby Yala, ex-international voor Congo, een plezier te doen. Alles moet wijken voor de Premier League, in die periode is er niets dat een herziening van zijn monnikenbestaan rechtvaardigt. In een dagboek noteert hij zelfs plichtsgetrouw hoeveel uren hij heeft geslapen, wat hij ’s morgens, ’s middags en ’s avonds binnenkrijgt en hoeveel proteïnen hem na de training worden voorgeschreven.
Bolasie is dol op muziek en houdt van rappen. In de kleedkamer is hij een showman eerste klasse.
Het zegt iets over de aspiraties van een man die op geen enkel moment getwijfeld heeft over zijn slaagkansen in het profvoetbal. Nochtans speelt hij in zijn eerste seizoen in de Premier League op de toppen van zijn tenen. Het is pas op 11 april 2015, wanneer hij een hattrick scoort tegen Sunderland, dat de buitenwacht door heeft dat Bolasie meer is dan een verloren gelopen zaalvoetballer. Bolasie trekt die dag alle registers open en maakt in een tijdspanne van elf minuten een einde aan een verontrustende reeks van 56 Premier Leaguematchen waarin hij slechts één keer wist te scoren. Hij weet dan al dat hij deels werd aangetrokken door Crystal Palace om de massa te entertainen. Zijn ‘Bolasie flick’, een goocheltruc die voor het eerst op camera werd vastgelegd in december 2014 op White Hart Lane en waarmee hij het duo Roberto Soldado – Christian Eriksen belachelijk maakte, is zijn handelsmerk. Gaandeweg wordt Bolasie het beu om louter als een circusartiest te worden aanzien. Deze keer ondergaat hij een lichamelijke gedaanteverwisseling. Yala, die lang bespot werd wegens zijn gebrek aan efficiëntie en duelkracht, bouwt met de hulp van zijn privétrainer Rayan Wilson en manager Tony Pulis zijn lichaam in sneltempo om tot een machine. In een interview aan The Guardian in oktober 2014 vertelt Bolasie hoe de klik er gekomen is. ‘In mijn eerste seizoen in de Premier League moesten we naar Arsenal. Ik ging gemakkelijk voorbij Monreal, maar ik verloor het duel van Arteta. Na de match kwam de coach mij vertellen dat ik in theorie beter, krachtiger en sneller was dan Arteta. Toen begreep ik wat er van mij verwacht werd.’
BUUR VAN LUKAKU
De mentale transformatie heeft meteen een effect op zijn prestaties. Hij bijt van zich af in de duels en is een gesel voor de verdedigers die kicken op individuele mandekking. In een klap wordt hij het soort speler waar de kanjers uit de Premier League met veel plezier het chequeboekje voor bovenhalen. Een transfer naar de Engelse voetbaltop komt er uiteindelijk niet. Voornamelijk omdat Bolasie een voetbalfijnproever is, een liefhebber van mooi voetbal. Anderlecht heeft er een speler bij met een gezonde dosis creativiteit. ‘Yannick wisselt fenomenale ingevingen af met slechte momenten’, bekent Distel Zola, lid van de nationale ploeg van Congo. ‘Ik herinner mij een fase in de halve finale van de Afrika Cup tegen Ivoorkust ( 3-1 verlies in 2015, nvdr). Hij werd omringd door drie spelers en toch probeerde hij er al dribbelend uit te komen… Dat aspect van zijn spel mag je hem niet afpakken, maar hij moet bepaalde zaken weggommen.’
De werkpunten van Bolasie schrikken de grote kanonnen af en daardoor moet hij in 2016 genoegen nemen met een overgang naar Everton. De Toffees investeren in totaal 29,5 miljoen euro om zich van de diensten van de winger te verzekeren. Op dat moment de op een na duurste inkomende transfer van de club na Romelu Lukaku. Vanaf dan maakt Bolasie deel uit van een select groepje spelers die hun vakantieverhalen mogen oprakelen in Engelse boulevardkranten. ‘Ik heb samen met Usain Bolt een wedstrijdje gespeeld op een veldje ergens in Chelsea’, vertelt Bolasie aan de Daily Mail in 2016. ‘Hij was op doortocht in Londen en hij heeft mij gebeld om met hem een balletje te trappen. Vermits we twee ploegen moesten vormen, heb ik mijn broers meegenomen. Tijdens de match heb ik Bolt een keer kunnen kloppen in een onderling spurtje. Ik weet dat die bewuste wedstrijd opgenomen werd, maar vraag mij niet wie de beelden in zijn bezit heeft.’
Het filmpje is voorlopig onvindbaar, maar ‘Thunderbolt’ heeft het relaas van zijn kompaan nooit ontkend. De wijze waarop hij onder Ronald Koeman en aan de zijde van Romelu Lukaku ontbolstert staat wel op tape. Op Goodison Park is bovendien niemand vergeten hoe Bolasie op 4 december 2016 tegen het Manchester United van José Mourinho zijn rechterknie blesseert en zijn binnenste kruisbanden afscheurt. Na een dubbele knieoperatie aan de ligamenten en de meniscus en een dik jaar revalideren, maakt hij op 26 december zijn comeback bij een Everton dat het combinatievoetbal van Koeman intussen heeft ingewisseld voor de directe speelwijze van Sam Allardyce. Het is zichtbaar niet het voetbal waar Bolasie zich van kleins af aan voor heeft geëngageerd en na één doelpunt in 16 duels wordt de bijdehandse flankaanvaller op huurbasis naar tweedeklasser Aston Villa gestuurd. Bolasie kent de Championship als zijn broekzak, maar het zal nog vijf maanden duren voor hij beseft dat hij aan iets nieuws toe is.
Tot voor kort genoot Bolasie met volle teugen van zijn luxeleven in een van de meer gegoede buurten aan de rand van Manchester. Zijn huis bevond zich op wandelafstand van zijn maatje Romelu Lukaku, in het epicentrum van een compound waar voetbalvedetten en showbizzsterren elkaar voor de voeten lopen. Het doet denken aan de levensstijl van een zekere Eden Hazard… Om maar te zeggen dat Bolasie een deel van zijn principes onderweg overboord heeft gegooid.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
