Dit was 2018: Wout Van Aert tast de eigen limieten af in zijn eerste Strade Bianche

De redactie van Sport/Voetbalmagazine verkiest haar sportmomenten van het jaar. Jules Monnier koos voor de indrukwekkende derde plaats van Wout Van Aert in zijn eerste Strade Bianche.

We zien hem opdoemen helemaal achterin het beeld, op enkele tientallen meters van de Fransman Romain Bardet, die als tweede over de finish bolt. De laatste helling, die bij momenten 16 procent haalt, culmineert in een korte afdaling richting de Piazza del Campo en vormt de laatste stuiptrekking en het majestueuze orgelpunt van de Stade Bianche. Van Aert duwt en trekt zich de helling op, hij stuikt plots van zijn fiets. Op enkele centimeters van de hekken en de toeschouwers. De benen volledig in een kramp geschoten. Puur op wilskracht hijst hij zich terug op het zadel, het einde van de lijdensweg is immers in zicht. Enkele seconden later rolt Wout Van Aert als derde over de meet, 58 seconden achter de grote triomfator van de dag: Tiesj Benoot. Eens de finishlijn voorbij stort Van Aert opnieuw ineen. Hij blijft lang op de grond liggen, helemaal uitgestrekt en uitgeput.

In zijn eerste Strade Bianchi heeft de drievoudige wereldkampioen veldrijden op geen inspanning gekeken. Datzelfde hoge niveau zal hij aanhouden tijdens het hele klassieke voorjaar op de weg: 10^de in Gent-Wevelgem, 9^de in de Ronde van Vlaanderen, 13^de in Parijs-Roubaix, 3^de op het EK en winnaar van de Ronde van Denemarken. Als wielrenner van Jumbo-Visma wordt straks, vanaf maart 2019, de bevestiging verwacht.